[เล่มที่ 11] พระสุตตันตปิฎก ทีฆนิกาย สีลขันธวรรค เล่ม ๑ ภาค ๑ - หน้าที่ 160

ข้อความบางตอนจาก..

อรรถกถา พรหมชาลสูตร

ในบทเหล่านั้น บทว่า ปเรส

ความว่า ก็คนมักโกรธ ย่อมไม่รู้ทั่วถึงเนื้อความของคำที่เป็นสุภาษิต และคำที่เป็นทุพภาษิตของคนพวกใดพวกหนึ่ง คือ พระพุทธเจ้า พระปัจเจกพุทธเจ้า พระอริยสาวก หรือมารดาบิดา หรือคนที่เป็นข้าศึกได้เลย.

อย่างที่ตรัสไว้ว่า

คนโกรธย่อมไม่รู้อรรถ คนโกรธย่อมไม่เห็นธรรม

เมื่อนรชนถูกความโกรธครอบงำ ย่อมมืดตื้อทันที

ความโกรธก่อให้เกิดความพินาศ ความโกรธทำให้จิตกำเริบ

ชนไม่รู้จักความโกรธซึ่งเป็นภัยเกิดในจิตดังนี้.