ใน สังยุตตนิกาย สคาถวรรค สักกสูตร ที่ ๒ สมัยนั้น พระผู้มีพระภาคประทับอยู่บนภูเขาคิชกูฏ เขตกรุงราชคฤห์ ครั้งนั้นยักษ์มีชื่อว่า สักกะ เข้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภาคถึงที่ประทับแล้วได้กราบทูลด้วยคาถาว่า การสั่งสอนคนอื่นนั้น ไม่เหมาะกับสมณะเช่นท่านผู้ละกิเลสได้ทั้งหมด ผู้พ้นจากไตรภพ นี่คือความเห็นของยักษ์ คนหมดกิเลสแล้วทำไมมานั่งสั่งสอนผู้อื่น ต้องสงบๆ ต้องไปอยู่โดยเดี่ยว นี่ก็เป็นความคิดของยักษ์คิดว่าเป็นพระอรหันต์เป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้าแล้ว ก็ไม่ควรที่จะมาทำกิจอย่างนี้

พระผู้มีพระภาคตรัสว่า ดูกร สักกะ ธรรมเครื่องอยู่ร่วมกันย่อมเกิดด้วยเหตุอย่างใดอย่างหนึ่ง คนที่มีปัญญาไม่ควรจะไหวตามเหตุนั้นด้วยใจ ถ้าคนมีใจผ่องใสสั่งสอนคนอื่น บุคคลนั้น ย่อมไม่เป็นผู้พัวพันด้วยเหตุนั้น นอกจากจะอนุเคราะห์เอ็นดู ไม่ได้รู้เลยถึงพระผู้มีพระภาคผู้ทรงหมดกิเลสและรู้แจ้งทุกสิ่งทุกอย่าง ทรงเทศนาโปรดตามอัธยาศัยของผู้ฟังจนผู้ฟังสามารถจะรู้แจ้งสภาพธรรมต่างๆ ได้ แต่คนอื่นก็ยังมาเปรียบมาเทียบเอาตามความคิดเห็นว่า การสั่งสอนผู้อื่นนั้นไม่ควรกับผู้เป็นสมณะ

ที่มา และ อ่านเพิ่มเติม ...

แนวทางเจริญวิปัสสนา ตอนที่ 16