"มีคนรู้จักพระสัมมาสัมพุทธเจ้า มากไหม?"
ถอดจากคำสนทนาของท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์
บางช่วงบางตอนจากสนทนาธรรม
ที่โรงแรม Lineage เมืองลัคเนาว์ ประเทศอินเดีย
วันอังคารที่ ๒๔ พฤษภาคม ๒๕๖๕
...ประดิษฐานพระธรรม ณ แดนพุทธภูมิ...
~ ส่วนใหญ่ คนจะเห็นความไม่ดีของคนอื่น แต่ไม่เห็นความไม่ดีของตัวเอง คิดว่าคนอื่นเป็นอย่างไร เป็นความคิดของเราเท่านั้น แต่ไม่สามารถที่จะรู้จริงๆ ว่าขณะนั้นเขาคิดอะไร เพียงแต่เราคิดว่าเขาคิด เพราะฉะนั้น ไม่ใช่เรื่องที่เราจะไปละความไม่ดีของคนอื่นที่เราบอกว่าเขาไม่ดี แต่เราเอง ขณะที่เห็นว่าเขาไม่ดี ขณะนั้น เราดีหรือเปล่า? เห็นคนอื่นไม่ดี เราว่าเขาไม่ดี แต่เวลาเราไม่ดี เราว่าเราหรือเปล่า? เวลาเราไม่ดี คนอื่นก็ว่าเราไม่ดี แต่เราไม่รู้ว่าเราไม่ดี เพราะฉะนั้น ต้องเป็นคนตรงอย่างยิ่งที่จะรู้ว่าเราไม่ดี ชัดเจนกว่าเราไปคิดว่าเขาไม่ดี
~ ขณะที่กำลังรู้ว่าไม่ดี ขณะนั้น เริ่มมีปัญญาที่จะเห็นว่าสิ่งที่ไม่ดี เป็นสิ่งที่ไม่ดี ไม่ควรที่จะให้มีมากๆ ต่อไป
~ การเข้าใจธรรมเป็นเรื่องที่ละเอียดมาก เราอยากจะละกิเลสหมด อยากจะถึงนิพพาน แต่เดี๋ยวนี้มีกิเลสก็ไม่รู้ แล้วจะละได้อย่างไร? เพราะฉะนั้น เริ่มเห็นว่า รู้กิเลสของเราเองดีกว่าคิดถึงกิเลสของคนอื่นเพราะเราเพียงคิด ขณะนั้นเป็นความคิดของเรา ความคิดขณะนั้น ดีหรือไม่ดี ที่เห็นแต่ความผิดของคนอื่น แต่ไม่เห็นความผิดของตัวเอง?
~ เดี๋ยวนี้ กำลังดีหรือไม่ดี ยากมากที่จะรู้ความจริงของสิ่งที่กำลังมีเดี๋ยวนี้ ว่า สิ่งนั้นดีหรือไม่ดี ถ้าพระสัมมาสัมพุทธเจ้าไม่ทรงแสดง จะรู้ไหมว่าเดี๋ยวนี้กำลังไม่ดี สิ่งที่ไม่ดีมากๆ ที่ปรากฎว่าไม่ดี ต้องมาจากเล็กน้อยที่สุด แล้วค่อยๆ มากขึ้นๆ ถ้าไม่มีสิ่งที่แม้เล็กน้อยที่สุด จะมีสิ่งที่ไม่ดีมากๆ ปรากฏได้ไหม?
~ เดี๋ยวนี้ เป็นขณะหนึ่งในชีวิต ถ้าขณะนี้ไม่ดี ขณะต่อไป ก็ไม่ดี ขณะต่อไป ก็ไม่ดีเพิ่มขึ้น
~ คำว่า พระอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า ไม่ใช่ชื่อ แต่เป็นพระคุณนาม ที่แสดงถึงปัญญาที่ไม่มีใครสามารถที่จะเปรียบเทียบได้ เพราะทรงแสดงความจริงที่กำลังมีทั้งหมด โดยประการทั้งปวง
~ ผู้ที่รู้ความจริง ประจักษ์ความจริง ทรงแสดงความจริง เป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ทรงแสดงความจริงให้คนอื่นได้ฟังได้เข้าใจ ๔๕ พรรษาทำไมมากและนานอย่างนั้น? เดี๋ยวนี้เราได้ฟังคำของพระองค์กี่นาที เทียบกับที่พระองค์ทรงแสดงพระธรรม ๔๕ พรรษา มากกว่าใครทั้งหมด เช้า สาย บ่าย ค่ำ ดึก ทำไมทรงแสดงมากอย่างนั้น? เพราะเป็นสิ่งที่รู้ยากยิ่ง
~ เกิดมาเป็นคนนี้เพียงขณะที่ยังมีชีวิตอยู่ เมื่อจากโลกนี้ไปแล้ว จะไม่มีคนนี้อีกเลย เพราะฉะนั้น เป็นคนนี้ ทุกอย่างที่เป็นคนนี้ เป็นชาตินี้ชาติเดียว สุขทุกข์ทั้งหมดที่มี สิ่งต่างๆ ทั้งหมดที่มี ไม่เหลือเลย เมื่อจากโลกนี้ไปแล้ว ไม่ใช่ของใครทั้งสิ้น แม้เดี๋ยวนี้ก็กำลังเป็นอย่างนั้น
~ เพราะไม่รู้ความจริง จึงมีอกุศลมากมาย เพราะความไม่รู้ แต่เมื่อค่อยๆ มีความรู้ขึ้น ก็ค่อยๆ ละความไม่ดี เพราะเห็นโทษของความไม่ดีและรู้ว่าแม้ความดีหรือความไม่ดี ก็เกิดขึ้นแล้วดับไป
~ ความเข้าใจเมื่อวานนี้ ถึงแม้ว่าขณะที่เข้าใจดับไป แต่ก็สะสมสืบต่อในขณะต่อๆ ไป จนถึงวันนี้ และความเข้าใจวันนี้ที่กำลังเข้าใจก็จะสืบต่อสะสมไปจนถึงวันพรุ่งนี้ต่อๆ ไป
~ ถ้ายังมีความไม่รู้มากๆ มีความติดข้องมากๆ มีอกุศลมากๆ บ่อยๆ แล้วจะมีโอกาสที่ปัญญาและกุศลอื่นๆ จะเกิดแทนบ้างไหม? เพราะฉะนั้น ในบรรดาทุกสิ่งที่เกิดแล้วดับ ความเข้าใจถูก คือ ปัญญาประเสริฐที่สุด
~ กล่าวเฉพาะในโลกนี้ มีผู้คนมากมาย แต่มีคนรู้จักพระสัมมาสัมพุทธเจ้า มากไหม? บางคนได้ยินบางคำของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า แล้วคิดเอง ไม่ศึกษาความละเอียดความลึกซึ้ง เพราะฉะนั้น เข้าใจผิด ไม่ใช่คำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเลย เพราะไม่ได้ศึกษาธรรมด้วยความเคารพอย่างยิ่งที่จะรู้ความจริง ก็ทำให้เห็นผิด เข้าใจผิดได้
~ ผู้ที่เคารพพระสัมมาสัมพุทธเจ้าจริงๆ เป็นผู้ที่เคารพ ว่า พระธรรมคำสอนของพระองค์ลึกซึ้ง จึงต้องเป็นผู้ที่ละเอียดรอบคอบ เพื่อที่จะเข้าใจจริงๆ ไม่ทำให้คำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าหมดสิ้นไป เพราะคิดเองหรือเข้าใจผิด
~ ถ้าไม่ฟังคำของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า สามารถที่จะรู้เองเข้าใจเองได้ไหม? เมื่อเป็นผู้ที่เข้าใจความลึกซึ้งอย่างยิ่งของธรรมเดี๋ยวนี้และรู้ว่าผู้เดียวเท่านั้นที่รู้แจ้งในความเป็นจริงของสภาพธรรมทุกอย่างทุกประการถึงที่สุดโดยประการทั้งปวง ก็ฟังคำของพระองค์และเริ่มเห็นพระปัญญาที่รู้ความจริง จึงชื่อว่า ได้เริ่มรู้จักพระสัมมาสัมพุทธเจ้า
~ เริ่มเป็นคนตรงที่จะรู้ว่า การเคารพนับถือพระสัมมาสัมพุทธเจ้าคืออย่างไร ไม่ใช่การกราบไหว้บูชาด้วยดอกไม้ธูปเทียนแต่ไม่รู้ธรรม ไม่เข้าใจคำของพระองค์เลย พระองค์ไม่ได้ทรงแสดงธรรมที่พระองค์ทรงตรัสรู้เพื่อดอกไม้ธูปเทียนหรือการบูชาสิ่งอื่นใด นอกจากให้คนนั้น ได้เกิดความเข้าใจ ซึ่งในสังสารวัฏฏ์ ถ้าไม่ได้ฟังคำของพระองค์ ไม่สามารถที่จะรู้ความจริงได้
กราบเท้าบูชาคุณท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์
ที่เคารพยิ่ง
ยินดีในกุศลของคุณสุคิน คุณอาคิล คุณอาช่า
และทุกๆ ท่านด้วยครับ
กราบเท้าบูชาคุณท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ที่เคารพยิ่ง กราบอนุโมทนาในกุศลจิตทุกท่านค่ะ
กราบเท้าท่านอาจารย์ด้วยความเคารพยิ่ง
กราบยินดีในกุศลของคุณสุคิน คุณอาคิล คุณอาช่าและทุกๆ ท่าน
อนุโมทนา สาธุครับ.
กราบอนุโมทนาครับ
น้อมกราบพระคุณขององค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้าด้วยเศรีษรเกล้าคำของพระองค์ไพเราะยิ่งและรึกซึ้งยากที่จะเปรียบกับใดๆ ได้เลย
กราบอนุโมทนากุศลค่ะท่านอาจารและกัลยานมิตทุกท่าน
กราบเท้าท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตตาด้วยความเคารพยิ่ง และกราบยินดีในความดีทุกท่านค่ะ
กราบยินดีในความดีของทุกๆ ท่านค่ะ
ขอนอบน้อมแด่พระรัตนตรัย
กราบเท้าบูชาคุณท่านอาจารย์สุจินต์
อนุโมทนายิ่งในกุศลจิตของทุกท่าน
กราบอนุโมทนาค่ะ
ขอบพระคุณ และขออนุโมทนาค่ะ
อนุโมทนา สาธุค่ะ
กราบอนุโมทนาค่ะ
ขอน้อมกราบอนุโมทนาสาธุ สาธุ สาธุ ขอรับ
กราบอนุโมทนาครับ
ขอบพระคุณ และขออนุโมทนาครับ
กราบอนุโมทนาครับ
กราบเท้าบูชาคุณท่านอาจารย์ สุจินต์ บริหารวนเขต และกราบอนุโมทนาค่ะ
ขอบพระคุณ และขออนุโมทนาค่ะ
ขอกราบอนุโมทนาสาธุครับ
กราบยินดีในความดีของทุกท่านค่ะ
กราบอนุโมทนาครับ
ความไม่มีโลภเป็นลาปอันประเสริฐ