พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย คาถาธรรมบท เล่ม ๑ ภาค ๒ ตอน ๔ - หน้าที่ 129 ข้อความบางตอนจาก..

เรื่องสัทธิวิหาริกของท่านพระสารีบุตรภิกษุนั้นออกจากฌานแล้ว แลดูดอกปทุมนั้น เห็นอนิจจลักษณะว่า " ทำไมหนอแล

ดอกปทุมนี้ถูกชรากระทบแล้วจึงปรากฏได้, แม้เมื่ออนุปาทินนกสังขารอันชรายังครอบ

งำได้อย่างนี้, ในอุปาทินนกสังขารก็ไม่จำต้องพูดถึง, อันชราคงจักครอบงำอุปาทิน

นก-สังขารแม้นี้." ก็ครั้นอนิจจลักษณะนั้น อันท่านเห็นแล้ว, ทุกขลักษณะและอนัตต

ลักษณะ ก็ย่อมเป็นอันเห็นแล้วเหมือนกัน. ภพ ๓ ปรากฏแล้วแก่ท่านดุจไฟติดทั่ว

แล้ว และดุจซากศพอันบุคคลผูกไว้ที่คอ.

ลงอธิบายขยายความในหน้าต่างนี้อีกหน่อยได้มั้ยคะ คุณแล้วเจอกัน

ขอบพระคุณค่ะ

ขออนุโมทนา

ขณะที่เห็นความไม่เที่ยง ขณะนั้นสภาพธรรมที่ไม่เที่ยงเกิดขึ้นและดับไปก็

แสดงถึงความเป็นทุกขลักษณะคือ ทนอยู่หรือตั้งอยู่ไม่ได้ครับ และขณะนั้นก็ตัว

สภาพธรรมก็แสดงให้เห็นถึงความเป็นอนัตตา บังคับบัญชาไม่ได้ และเป็นเพียง

แต่สภาพธรรมเท่านั้นครับ ดังนั้น เมื่อท่านเห็นอนิจจลักษณะแล้วก็เห็นทุกข-

ลักษณะเช่นกันและเห็นถึงความเป็นอนัตตาด้วย

ขออนุโมทนาค่ะ

ขอบพระคุณ และขออนุโมทนาครับ