ในอรรถกถา ขุททกนิกาย ฉักกนิบาตชาดก ขุรปุตตวรรค ตุณฑิลชาดก

มีข้อความว่า ที่พระวิหารเชตวัน มีพระภิกษุรูปหนึ่ง ซึ่งเป็นผู้ที่กลัวตายมากเหลือเกิน แม้แต่ได้ยินใบไม้ร่วง หรือเสียงอะไรตก หรือเสียงสัตว์ร้องเพียงเล็กๆ น้อยๆ ก็สะดุ้งหวาดกลัวอยู่เป็นนิตย์ ความกลัวตาย แม้แต่ได้ยินเสียงเบาๆ หรือเสียงอะไรตก ก็ตกใจ กลัวว่าจะเป็นเหตุที่จะต้องตาย จนกระทั่งเป็นที่เลื่องลือไปทั่วพระวิหารเชตวัน

พระภิกษุทั้งหลายก็ประชุมสนทนาธรรมกันว่า ภิกษุรูปโน้นเป็นผู้ที่กลัวต่อความตาย จนกระทั่งได้ยินเสียงอะไรก็ตกใจ สะดุ้งหวาดกลัว อยู่ไม่เป็นสุข ไปไหนก็ไม่เป็นสุข ทั้งกลางคืน กลางวัน ก็มีความกลัวอยู่เป็นปรกติธรรมดา

พระผู้มีพระภาคทรงนำอดีตนิทาน คือ ความเป็นมาในอดีตชาติก่อนๆ ของภิกษุรูปนั้น เล่าให้ภิกษุทั้งหลายฟัง

รับฟัง และ อ่านรายละเอียด

ตุณฑิลชาดก