กามาวจรจิต คือ จิตที่เป็นไปโดยมากในกามภูมิ ๑๑ (ฐานภูมิ)

หรือ จิตที่เป็นอารมณ์ของกามตัณหา (อวัตถาภูมิ)

อาตมาสงสัยว่า กามาวจรกิริยาจิตของพระอรหันต์ เป็นอารมณ์ของกามตัณหาได้อย่างไร? และอยากให้ช่วยยกตัวอย่างประกอบ....

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

กราบนมัสการพระคุณเจ้า ครับ

โลภะ หรือ กามตัณหา เป็นสภาพธรรมที่ติดข้อง ซึ่ง สามารถติดข้องได้ทุกอย่าง ยกเว้น เพียง โลกุตตรธรรม 9 คือ มรรคจิต 4 ผลจิต 4 และ นิพพาน ครับ แต่สภาพธรรมอย่างอื่น โลภะก็สามารถติดข้องได้

ตามหลักปริยัติทรงแสดงไว้ว่า โลภะ ติดข้องในโลกียธรรมทั้งหมดไม่เว้นเลย กิริยาจิตของพระอรหันต์ที่เป็นกามาวจร ก็เป็นโลกียธรรม เมื่อเป็นโลกิยธรรมย่อมเป็นที่ตั้ง หรือเป็นอารมณ์ของ โลภะ (กามตัณหา) ได้ คือ มีความใคร่ที่จะเป็น หรือต้องการอยากเป็นพระอรหันต์ ลักษณะนี้เมื่อว่าโดยสำนวนรวมๆ ก็เรียกว่า โลภะ ติดในกิริยาจิตได้ เพราะโดยปรมัตถ์แล้วความเป็นพระอรหันต์ก็คือ กิริยาจิต กิริยาเจตสิก นั่นเองครับ

ขออนุโมทนา

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

กราบนมัสการพระคุณเจ้าที่เคารพครับ

ที่พอจะเข้าใจได้ คือตัณหาหรือโลภะ เป็นธรรมที่มีจริงๆ เป็นความติดข้องต้องการ เป็นธาตุรู้ สภาพรู้ เมื่อเกิดขึ้นก็ต้องมีสิ่งที่ถูกรู้ คือ มีอารมณ์ นั่นเอง ยกเว้นสภาพธรรมที่เป็นโลกุตตรธรรม ๙ (มรรคจิต ๔ ผลจิต ๔ และพระนิพพาน) เท่านั้น ที่ไม่เป็นที่ตั้งของตัณหา นอกนั้น เป็นอารมณ์ของกิเลสตัณหาได้ทั้งหมด ครับ

...ขออนุโมทนาในกุศลจิตของทุกๆ ท่านครับ....

โลภะติดข้องได้เกือบหมด แม้กิริยาจิตของพระอรหันต์ ค่ะ

ขออนุโมทนา