อุปปชฺช (บังเกิดขึ้น) + เวทนีย (อันบุคคพึงเสวย) + กมฺม (เจตนาซึ่งเป็นผู้กระทำ)

กรรมอันบุคคลพึงเสวยในภพที่บังเกิดขึ้น หมายถึง กรรมที่ให้ผลในชาติหน้า คือในชาติที่ ๒ จากชาติที่ทำกรรม ได้แก่ เจตนาเจตสิกที่เกิดกับมหากุศลจิต ๘ และอกุศลจิต ๑๑ (เว้น "โมหอุทธัจจสัมปยุตต์" เพราะเป็นจิตที่มีกำลังอ่อนไม่สามารถนำปฏิสนธิได้) ซึ่งเป็นกามชวนะขณะที่ ๗ ส่วนอัปปนาชวนะเกิดมากจนนับไม่ได้ ฉะนั้น เจตนาที่เกิดกับรูปาวจรจิต หรืออรูปาวจรจิตดวงใดดวงหนึ่งที่ได้โอกาส จะนำปฏิสนธิในรูปพรหมหรืออรูปพรหม

ถ้าเจตนาที่เกิดกับชวนะขณะที่ ๗ ที่สำเร็จเป็นกุศลกรรม หรืออกุศลกรรมของทุกวาระในชาตินี้ ให้ผลนำปฏิสนธิในชาติหน้าไม่ได้ ก็ถึงความเป็นอโหสิกรรม คือจะไม่ให้ผลอีกต่อไป

สาธุ

Anumotana ka

ขออนุโมทนา

ขอบพระคุณ และขออนุโมทนาครับ

ขออนุโมทนาครับ

ยินดีในกุศลจิตค่ะ