ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

[เล่มที่ 24] พระสุตตันตปิฎก สังยุตตนิกาย สคาถวรรค เล่ม ๑ ภาค ๑ - หน้าที่ ๕๒๒ ข้อ ๔๑๑-๔๑๔.

พระเจ้าปเสนทิโกศล ได้เสด็จมาเฝ้าพระผู้มีพระภาคเจ้าในตอนกลางวัน พระเจ้าปเสนทิโกศลทูลว่า ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ เมื่อ "มหาภัย" อันร้ายกาจที่ใหญ่โตถึงเพียงนั้นบังเกิดขึ้นแล้ว แก่หม่อมฉันอะไรจะพึงเป็น "กิจ" ที่หม่อมฉันจะพึงกระทำในความเป็นมนุษย์ที่ได้ยาก ในสมัยสิ้นมนุษย์เล่า นอกจากการประพฤติธรรม (กุศลกรรมบถ ๑๐ ประการ) นอกจากประพฤติธรรมสม่ำเสมอนอกจากกุศล นอกจากทำบุญ

ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ก็เมื่อ "ชรามรณะ" ครอบงำอยู่ อะไรเล่าจะพึงเป็น "กิจ" ที่หม่อมฉัน พึงกระทำ นอกจากการประพฤติธรรม (กุศลกรรมบถ ๑๐ ประการ) นอกจากประพฤติสม่ำเสมอนอกจากทำกุศล นอกจากทำบุญ

พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสว่า ถูกแล้วๆ มหาบพิตร ก็เมื่อชรามรณะ ครอบงำอยู่อะไรเล่า จะพึงเป็น "กิจ" ที่พระองค์ควรทำ นอกจากการประพฤติธรรม (กุศลกรรมบถ ๑๐ ประการ) นอกจากประพฤติสม่ำเสมอนอกจากทำกุศล นอกจากทำบุญ

ครั้นตรัสดังนี้แล้ว ได้ตรัสพระคาถาว่า ภูเขาใหญ่ ล้วนแล้วด้วยศิลาจรดท้องฟ้ากลิ้งบดสัตว์มาโดยรอบทั้งสี่ทิศ แม้ฉันใดชราและมัจจุ ก็ฉันนั้น ย่อมครอบงำสัตว์ทั้งหลาย คือ พวกกษัตริย์ พวกพราหมณ์พวกแพศย์ พวกศูทร พวกจัณฑาล และพวกเทขยะมูลฝอย ไม่เว้นใครๆ เลย ย่อมย่ำยีเสียสิ้น ณ.ที่นั้นเองไม่มียุทธภูมิสำหรับ พลช้าง พลม้า พลรถ พลราบ และไม่อาจเอาชนะ แม้ด้วยการรบ ด้วยมนตร์หรือ ด้วยทรัพย์ เพราะฉะนั้นแล บุรุษ ผู้มีปัญญา เมื่อเห็นประโยชน์ตน พึงตั้งศรัทธาไว้ใน พระพุทธเจ้า พระธรรม และพระสงฆ์ ผู้ใด มีปกติ ประพฤติธรรมด้วยกาย ด้วยวาจา หรือด้วยใจ บัณฑิตทั้งหลายย่อมสรรเสริญผู้นั้นในโลกนี้นั่นเทียว ผู้นั้น ละโลกนี้ไปแล้วย่อมบันเทิงในสวรรค์

ใครก็ตาม ที่ประพฤติธรรม ด้วย กาย วาจา ใจจนเป็นปกติ บัณฑิตทั้งหลายย่อมสรรเสริญผู้นั้น ในโลกนี้ แม้ละโลกนี้ไปแล้ว ก็ย่อมบันเทิงในสวรรค์นี่คือการทำความดี เพื่อไปเกิดในสุคติภูมิเมื่อเห็นภัย คือ ชราและมรณะใกล้เข้ามา แต่ถ้าต้องการที่จะพ้นจาก ชราและมรณะ โดยเด็ดขาดไม่ต้องเกิดมา พบกับ ชราและมรณะอีก ก็ต้อง "เจริญสติปัฏฐาน" "เจริญมรรค มีองค์ ๘" ที่พระผู้มีพระภาคเจ้า ทรงตรัสว่า เป็น ทางสายเดียวที่จะก้าวล่วง ความโศก ความร่ำไรและชรา มรณะ ได้ อย่างแท้จริง

ข้อความบางตอนจากหนังสือ "พึงประพฤติธรรมให้สุจริต" โดยอาจารย์ประณีต ก้องสมุทร
ขออนุโมทนา

ขออุทิศกุศลแด่คุณพ่อ คุณแม่และสรรพสัตว์

ขออนุโมทนาค่ะ

ขอถวายความนอบน้อมแด่พระรัตนตรัย

ผู้เป็นสรณะ เป็นที่พึ่งอันเกษมสูงสุดของข้าพเจ้าด้วยเศียรเกล้า

ตลอดภพนี้ ตลอดภพหน้า ตลอดไปทุกๆ ภพ

จวบจนถึงวันข้ามพ้นห้วงน้ำใหญ่

ปราศแล้วจากภัยด้วยดี

เป็นผู้ถึงฝั่ง

...เทอญ...

ขออนุโมทนาค่ะ

บุรุษ ผู้มีปัญญา เมื่อเห็นประโยชน์ตน พึงตั้งศรัทธาไว้ใน พระพุทธเจ้า พระธรรม และพระสงฆ์ ผู้ใด มีปกติ ประพฤติธรรมด้วย กาย ด้วย วาจา หรือ ด้วย ใจ บัณฑิต ทั้งหลาย ย่อมสรรเสริญ ผู้นั้น ในโลกนี้นั่นเทียว ผู้นั้น ละโลกนี้ไปแล้วย่อมบันเทิงในสวรรค์

ขออนุโมทนาค่ะ

สาธุ

บัณฑิตแม้เป็นทุกข์ ก็ไม่ทิ้งธรรม (การอบรมปัญญา ศึกษาธรรม เจริญกุศล)

ขออนุโมทนาค่ะ

paderm ความคิดเห็นที่ 5

บัณฑิตแม้เป็นทุกข์ก็ไม่ทิ้งธรรม (การอบรมปัญญา ศึกษาธรรม เจริญกุศล)

ขออนุโมทนาค่ะ

เมื่อมหาภัยเกิดขึ้น ไม่มีอะไรเป็นที่พึ่งได้ นอกจากประพฤติธรรมสม่ำเสมอ นอกจากกุศล นอกจากทำบุญ

อนุโมทนาคะ

ศีลพึงรู้ได้ด้วยการอยู่ร่วมกัน กำลังใจพึงรู้ได้เมื่อมีภัยอันตราย ความสะอาดพึงรู้ได้ ด้วยการงาน ปัญญาพึงรู้ได้ด้วยการสนทนาค่ะ

เชิญคลิกอ่านเพิ่มเติมที่นีค่ะ..

กำลังใจ...รู้ได้เมื่อประสบภัยและความเสื่อม

ขอบคุณ และขออนุโมทนาค่ะ

ขออนุโมทนาครับ