1. ขณะที่รู้สึกเจ็บ สภาพธรรมที่เกิด คือ ทุกข์กายหรือทุกขเวทนา ที่เกิดพร้อมกับทุกขสหคตกายวิญญาณจิต ใช่หรือไม่ครับ

2. อารมณ์ที่ทำให้รู้สึกเจ็บในขณะนั้น เป็นโผฏฐัพพารมณ์ชนิดไหน (ปถวี เตโช หรือ วาโย) ครับ

3. กายทวารวิถีจิตที่รับอารมณ์ในขณะนั้น (ตามข้อ 2.) มีเวทนาตามควร คือ ถ้าเป็นอกุศลวิปากจิต ก็มีอุเบกขาเวทนา ส่วนชวนจิตที่เกิดอาจเป็นกุศลหรืออกุศล (ทั้งโลภะ โทสะ หรือ โมหะ) และมีเวทนาเป็น อุเบกขา โทมนัส หรือโสมนัส ก็ได้ ถูกหรือผิดครับ ช่วยอธิบายด้วยครับ

4. ชวนจิตและเวทนาที่เกิดร่วมในขณะนั้นไม่รู้สึกความเจ็บปวดเลย ใช่ไหมครับ

5. ถ้าสติปัฏฐานเกิดขึ้นระลึกรู้ถึงสภาพที่เจ็บปวด (ทุกข์กาย) เวลานั้นก็ไม่เจ็บปวด ถูกหรือไม่ครับ

ขอบพระคุณครับ

๑. ถูกต้องครับ เป็นทุกขเวทนาที่เกิดร่วมกับทุกขกายวิญญาณ

๒. รูปที่กระทบขณะนั้นเป็น ปฐวี (ดิน) เตโช (ไฟ) หรือวาโย (ลม) ก็ได้ อย่างใดอย่างหนึ่ง

๓. กายทวารวิถีต้องแยกเป็นแต่ละขณะจิต เช่น อาวัชชนะ เวทนาเป็นอุเบกขา กายวิญญานเวทนาเป็นสุขหรือทุกข์ สัมปฏิจฉันนะเวทนาเป็นอุเบกขา สันตีรณะเวทนาเป็นอุเบกขาหรือโสมนัส โวฏฐัพพนะเวทนาเป็นอุเบกขา ชวนะ เวทนาเป็นโสมนัส โทมนัสหรืออุเบกขา ตทาลัมพนะเวทนาเป็นอุเบกขาหรือ โสมนัส

๔. ชวนจิตเวทนามี ๓ อย่างใดอย่างหนึ่ง (ตามข้อ ๓) ไม่มีทุกขเวทนา

๕. สติปัฏฐานเกิดที่ชวนจิต ขณะนั้นเวทนาเป็นโสมนัส หรืออุเบกขา

ขออนุโมทนาครับ