เรื่องราว เป็นการรวมสภาวธรรมหลายๆ อย่าง เข้าด้วยกันซึ่งมีจริงและปรากฏอยู่ เกิดขึ้นตามเหตุตามปัจจัย เป็นอนัตตา เหตุไฉนจึงถูกมองข้ามไปว่าเป็นการนึกคิดเพราะแม้แต่การนึกคิด ก็เป็นสภาวธรรมชนิดหนึ่งเช่นเดียวกัน ที่ควรนำมาแจกแจงให้เห็นสภาพธรรมตามความเป็นจริงได้ เช่นเดียวกับสภาพปรมัตถธรรมชนิดอื่นๆ

เรื่องราว ภาษา อักษร พยัญชนะ เป็นตัวสื่อให้ผู้ฟัง รู้สภาพธรรม การรู้เพียงเรื่องราว ไม่ใช่การรู้ตัวสภาพธรรม ดังนั้นเรื่องราวหรือบัญญัติ เป็นเพียงเงา ของปรมัตถธรรมเท่านั้น

การศึกษาเรื่องราว เพื่อให้เข้าถึงตัวธรรมะจริงๆ ที่เป็นปรมัตถธรรม ไม่ใช่ สัตว์ บุคคล ตัวตน มีแต่ จิต เจตสิก รูป ซึ่งเกิดดับ ยกเว้นนิพพาน ไม่เกิดดับ เที่ยงและเป็นสุขค่ะ

ขอนอบน้อมแด่พระรัตนตรัย

เรื่องราว ดูเหมือนมีจริง แต่สิ่งที่มีจริงคือ ปรมัตถ์ ถ้าไม่มีจิต เป็นต้น จะมีเรื่องราวต่างๆ ไหม ถ้าไม่เห็น จะมีคนนั้น คนนี้ไหม เรื่องราวต่างๆ ไหม ถ้าไม่มีจิต การคิดนึกก็ไม่มีเรื่องราวต่างๆ ก็มีไม่ได้ด้วยเช่นกัน ดังนั้น จิต เป็นสิ่งที่มีจริง สภาพธรรมะที่คิดนึกมีจริง แต่เรื่องที่คิดไม่มีครับ ดังนั้นต้องแยกระหว่างสภาพธรรมะ ที่คิดนึก กับเรื่องราวที่คิดนึกครับ ว่าสิ่งใดมีจริง ขออนุโมทนา
ขอเชิญคลิกอ่านได้ที่นี่ ... ทะเลภาพ ทะเลชื่อ!

ขออุทิศกุศลให้สรรพสัตว์

ยินดีในกุศลจิตของทุกท่านค่ะ