เรียนท่านอาจารย์ที่เคารพ เมื่อไปบิณฑบาตแล้ว โยมจะใส่เงินเพื่อปัจจัยแก่คิลานเภสัช ฯ จะต้องทำอย่างไรครับ (เนื่องจากพระชั้นผู้น้อย ก็ต้องจ่ายเงินค่ารักษาพยาบาลเอง ไม่เหมือนพระชั้นผู้ใหญ่ ที่มีอุปฐาก จ่ายให้) ท่านอาจารย์ว่าต้องทำ .. พูด อย่างไรครับ หรือ อนุโมทนาบุญ แล้วให้เขาวางไว้บนพื้นดิน ภิกษุเก็บเมื่อเขาไปแล้วด้วย ด้วยสำคัญว่ารักษาไว้ให้เขา ได้หรือเปล่าครับ (โกสิยวรรค สิกขาบทที่ ๘ tipitaka_03pdf หน้า 937)

ขอความอนุเคราะห์ วิเคราะห์ด้วยครับ อ่านแล้วไม่เห็นหนทางเลยครับ

การถวายคิลานเภสัชแก่บรรพชิต หมายถึง การถวายยารักษาโรค หรือการมอบค่ายารักษาโรคไว้ที่ไวยาวัจกร หรือเราพาพระภิกษุไปหาหมอ แล้วจ่ายค่ายาแทนท่าน ไม่ใช่ถวายเงินกับพระ อนึ่ง เท่าที่ทราบตามโรงพยาบาลของรัฐ เวลาที่พระภิกษุไปรักษาโรค ทางโรงพยาบาลไม่เก็บค่ารักษาพยาบาล

ไม่ว่าจะกรณีใดๆ พระภิกษุจับต้องเงินก็อาบัติแล้วค่ะ เราเป็นคฤหัสถ์เราควรช่วยรักษาพระวินัย ไม่ให้ท่านต้องอาบัติ เราสามารถช่วยดูแลค่ารักษาได้ โดยที่เราไปจ่ายให้กับหมอที่รักษาท่านโดยตรง หรือให้กับลูกศิษย์วัด หรือบริจาคเงินที่โรงพยาบาลสงฆ์ พระภิกษุรูปใดป่วยก็ไปรักษาได้ค่ะ

เรียนท่านอาจารย์ที่เคารพ

๑.ไม่มีกัปปิยการก เดินติดตาม ขณะท่าน ไปบิณฑบาตร ครับ

๒. รับในที่นั้น เมื่อถึงวัด ให้กัปปิยการก รักษาไว้ได้ไหมครับ

๓. หรือปิดฝาบาตร รับ อนุโมทนาบุญ แล้วคืนโยม ให้โยมนำไปใช้ในกิจที่เป็นกุศลได้ไหมครับ (สันติอโศก)

๔. อีกกรณีหนึ่งครับ ถ้าโยมใส่ซอง แล้วใส่ในบาตร

อาจารย์ครับเรื่องเงินวัดนั้น ถ้ามองดูทั่วไป (ทางโรงพยาบาลไม่เก็บค่ารักษาพยาบาล) แต่จริงๆ เก็บครับ และวัดใหญ่ เช่น วัดพระธรรมกาย เขามีคนจ่ายให้จริงครับ แต่วัดเล็กๆ กรรมการวัดเป็นคนเก็บรักษาเงินนั้น และเงินส่วนใหญ่มีแต่ตัวเลขในบัญชีครับ ตัวเงินไม่มีครับ พระลูกวัดเล็กๆ (วัดเล็กๆ ) ก็ต้องเก็บเงินจากที่โยมใส่บาตร และเงินกัณฑ์เทศ เงินสวดผีไว้สำหรับรักษาตัวเองครับ ซื้อผงซักฟอกบ้าง เพราะเดี๋ยวนี้ในสังฆทาน เขาไม่ใส่ผงซักฟอกไว้ด้วยครับ ของสังฆทานส่วนใหญ่ที่โยมถวายส่วนใหญ่ ก็ไม่ได้ใช้ครับ (สังฆทานจริงๆ ที่สงฆ์ต้องใช้จริงๆ เช่น ไม้กวาดอ่อน ไม้กวาดแข็ง น้ำยาล้างห้องน้ำ ต้องหาซื้อเอาเองครับ) ข้าวสาร ทิชชู อะไรๆ ส่วนใหญ่ในกระป๋องสังฆทานไม่ได้ใช้หรอกครับ เงินที่เหลือเก็บไว้มากๆ พระท่านที่มักน้อย ท่านใส่กระปุกค่าน้ำ ค่าไฟวัด (บางวัดอาจเก็บค่าน้ำค่าไฟครับเป็นรายห้อง หรือรายรูปครับ) โลกเดี๋ยวนี้สวนทางกับพระวินัยครับ ถ้าใครคิดจะบวช ก็ต้องคำนึงถึงสังวรศีล ๒๒๗ ข้อ ถ้าจะตามนั้นพวกเขาก็จะเขม่นเอาครับ อยู่วัดไม่ได้ อยู่ป่าก็ไม่ได้ ร่อนเร่ก็ถูกจับสึก (รักษาพระศาสนาไม่ได้เลย) กับถ้าอยากบวชก็ต้องให้ละเมิดพุทธอาณาน้อยที่สุด เพราะภัยของพุทธอาณามีมาก อย่างน้อยก็ไม่ให้ผิดเป็นอาจิณ

ท่านอาจารย์เห็นควรว่าทำอย่างไรน่าจะเป็นการดีที่สุดครับ ขอความอนุเคราะห์ด้วยครับ

ถ้าต้องการรักษาพระศาสนาควรปฏิบัติดังนี้ ๑. ศึกษาพระธรรมคำสอนให้เข้าใจ

๒. ประพฤติปฏิบัติตามพระธรรมวินัยโดยเคารพไม่ล่วงละเมิดสิกขาบทแม้เล็กน้อย

ยินดีในกุศลจิตค่ะ