ได้ฟังธรรมจาก อ.สุจินต์ เรื่อง วิริยะ ว่าคนเราต้องมีวิริยะความเพียร ทั้งทางโลกและทางธรรม ไม่เช่นนั้นจะไม่สามารถประสบผลสำเร็จได้เลย ดิฉันจึงตั้งใจว่าจะมีวิริยะในการสวดมนต์เช้า+เย็น ทุกวันเพื่อน้อมระลึกถึงคุณของพระพุทธเจ้า โดยเริ่มทำตั้งแต่ เดือนตุลาคม ๒๕๕๐ เป็นต้นมา ก็เหมือนไม้ล้มลุก บางวันก็สวดได้ทั้งเช้าและ เย็น บางวันก็ได้เฉพาะเช้า หรือเย็น เพราะความเกียจคร้านของตัวเอ ง จนถึงวันที่ ๑๙ ต.ค. ๕๐ เป็นต้นมา เริ่มสวดมนต์ได้ทั้งเช้าเย็น กรณีแบบนี้ถือว่าเราเริ่มมีวิริยะความเพียรที่ เอาชนะใจตัวเองได้แล้วหรือยัง

ขอเชิญอ่านคำอธิบายเรื่องวิริยะ จากอรรถกถา ซึ่งหมายถึงความเพียรในกุศล

วิริยะ [ธรรมสังคณี]

เชิญคลิกฟังครับ -->

วิริยารัมพกถา

ขออนุโมทนาครับ

การสวดมนต์ดูเหมือนเป็นเรื่องที่น่าจะทำได้ง่ายๆ แต่ก็ไม่ง่ายเลย ทำได้ต่อเนื่องได้ ประมาณ 1 อาทิตย์ ต่อมาก็ทำได้บ้างไม่ได้บ้าง ส่วนใหญ่ได้สวดมนต์ก่อนนอน ส่วนตอนเช้าตื่นตอนตี 5 ทุกวัน แต่ไม่ยอมสวดมนต์ บางวันอยากฟังธรรมมากกว่า จึงไม่ยอมลุกสวดมนต์ จึงคิดเข้าข้างตัวเองว่าแล้วแต่เหตุปัจจัย ก็รู้ตัวอยู่ว่าสิ่งที่ คิดนึกเป็นสภาพธรรมะ อย่างหนึ่ง ดิฉันพิจารณาแบบนี้ถูกต้องหรือไม่

ทางใดเป็นทางให้เจริญกุศล ก็ประเสริฐครับกาลใดเป็นกาลแห่งการเจริญปัญญา ก็ประเสริฐยิ่งครับ

ขออนุโมทนาครับ