พระสุตตันตปิฎก มัชฌิมนิกาย มัชฌิมปัณณาสก์ เล่ม ๒ ภาค ๑ - หน้าที่ 260

ถามว่า ก็มิจฉาทิฏฐิสัตว์นี้ ดิ่งอยู่ในอัตภาพเดียวเท่านั้น หรือใน

อัตภาพอื่นด้วย. ตอบว่า ดิ่งอยู่ในอัตภาพเดียวเท่านั้น. แต่ถ้าเขายังชอบใจ

ทิฏฐินั้นๆ อยู่ในระหว่างภพด้วยอำนาจการเสพบ่อยๆ คนเช่นนั้น โดยมาก

ก็ออกไปจากภพไม่ได้.

ตสฺมา อกลฺยาณชน อาสีวิสม้โวรค

อารกา ปริวชฺเชยฺย ภูติกาโม วิจกฺขโณ

เพราะฉะนั้น ผู้มีปัญญาเห็นประจักษ์

ต้องการความเจริญ พึงงดเว้นคนไม่ดี ที่

เป็นดังงูพิษ เสียให้ห่างไกล.

.........................................

ผู้ที่มีความเห็นผิด ถ้าเขายังชอบใจทิฎฐินั้นๆ อยู่ ด้วยอำนาจการเสพบ่อยๆ ออกจากภพไม่ได้

ผู้ที่ต้องการความเจริญ พึงงดเว้นคนไม่ดี เสียให้ห่างไกล

อย่าคิดว่าไม่เป็นไร พระองค์ ทรงเตือนว่า พึงงดเว้นคนไม่ดี ที่เป็นดังงูพิษ เสียให้ห่างไกล

เหตุให้เกิดความเห็นผิด คือฟังสิ่งที่ผิดซึ่งเกิดจากการฟังธรรมของอสัตบุรุษ

การบรรลุธรรมมีการคบสัตบุรุษ เป็นเหตุหนึ่งและเป็นมงคล

การคบคนพาลเปรียบเหมือนใบไม้ห่อปลาเน่า คนที่มีเพื่อนชั่ว ชื่อเสียงก็ขจรไปว่ามีเพื่อนชั่ว

ส่วนการคบบัณฑิตเปรียบเหมือนใบไม้ห่อของหอม คนที่รู้ว่าคนนี้มีเพื่อนดี คนอื่นก็

ยกย่องสรรเสริญว่าคนนี้มีเพื่อนดีค่ะ

00271 ธรรม ๓ อย่างมีอุปการะมาก

ทสุตตรสูตร

ธรรม ๓ อย่าง มีอุปการะมาก เป็นไฉน

ได้แก่

การคบคนดี ๑

การฟังธรรม ๑

การปฏิบัติธรรมสมควรแก่ธรรม ๑

ธรรม ๓ อย่างเหล่านี้ มีอุปการะมาก

พระสุตตันตปิฎก ทีฆนิกาย ปาฏิกวรรค เล่ม ๓ ภาค ๒