อ.คำปั่น  : ความเป็นภิกษุผู้ทุศีล เป็นโทษมาก ล่วงละเมิดพระวินัยแล้วไม่กระทำคืนให้ถูกต้อง ถ้ามรณภาพลง เป็นผู้ที่มีอบายภูมิเป็นที่ไปในเบื้องหน้า

อ.สุจินต์  : ก็เป็นผู้ตรง และเห็นคุณของพระธรรม เพราะจะเกิดในนรกนานมาก กว่าจะพ้นนรกได้ แม้เปรต แม้สัตว์เดรัจฉาน ก็แล้วแต่ภพภูมิว่า จะมากน้อยแค่ไหน กว่าจะได้เป็นมนุษย์ เพราะต้องเป็นผลของกรรมดี และเป็นมนุษย์ที่ประกอบด้วยปัญญา เพราะว่าเคยได้ฟังธรรมะ ได้พิจารณา ไตร่ตรอง เข้าใจ แล้วก็เห็นโทษของอกุศล

เพราะฉะนั้น การเป็นผู้ที่หวังดี แล้วก็กล่าวข้อความในพระไตรปิฎก ก็เพื่อที่จะให้ผู้ที่ปฏิญาณโดยการบวชว่าเป็นเพศบรรพชิต ได้สำนึกในสิ่งที่ถูกต้อง ว่า เป็นบรรพชิตในพระธรรมวินัยหรือเปล่า? ถ้าไม่สามารถจะเป็นบรรพชิตในธรรมวินัยได้ ลาสิกขาบท สึกออกมาเป็นคฤหัสถ์ ก็จะพ้นจากโทษที่ผิด

.....ประโยชน์ที่สุดก็คือว่า ถ้าเป็นพระภิกษุตามพระธรรมวินัยไม่ได้ เป็นโทษมากกับตนเอง ก็เป็นเรื่องที่แต่ละคนจะพิจารณาว่า จะหวั่นเกรงโทษนั้นไหม? เพราะว่า ข้อความในพระไตรปิฎกก็แสดงโทษไว้มาก

ขอบพระคุณและขออนุโมทนาครับ

ขออนุโมทนาครับ