มีคำถามจะถามสหายธรรมและผู้รู้ทุกท่านครับเพื่อความรู้ทางธรรมครับ เพราะเหตุใดพ่อแม่ที่ไม่ได้ให้กำเนิด แต่เราเรียกว่า พ่อแม่ เพราะท่านเลี้ยงมาตั้งแต่แบเบาะ (อาจจะแต่เกิดก็ได้) จึงมีบุญคุณไม่เท่าพ่อแม่ผู้ให้กำเนิด

๑. อันนี้ผมเคยเล่าให้ท่านฟังก็ไม่ยอมรับ และบอกว่าบุญคุณของผู้เลี้ยงต้องมากกว่าสิไม่งั้นคนถูกเลี้ยงจะมีชีวิตที่ดี จบการศึกษาดีดี มาถึงวันนี้ได้หรือ บางคนอยู่กองขยะถูกแม่ใจร้าย เอามาปล่อยแต่มีคนใจบุญนำไปเลี้ยงจนโตส่งเสียให้เรียน เป็นต้นครับ แต่ก็เข้าใจในความใจบุญของท่าน ที่ไม่อยากให้เราต้องอยู่กับพ่อแม่ที่พิการ อีกทั้งพ่อแม่ก็เลิกกันอีก แต่ถึงกระนั้นท่านเลี้ยงมาก็หวังผลให้เราเลี้ยงท่าน และก็หวังว่าบุญคุณต้องมากกว่าผู้ให้กำเนิดท่านบอกบ่อยๆ และว่าแม่ผมบ่อยๆ และคอยกีดกันไม่ให้เลี้ยงดูให้เงินแม่ผมเพราะความเคียดแค้นครับ ที่แม่ผมไม่รับผิดชอบต่อลูก

๒. ยุติธรรมแล้วหรือครับ ท่านเลี้ยงมาแต่กลับบุญคุณไม่เท่าผู้ให้กำเนิด

๓. เพราะเหตุใดเกิดมาชาตินี้จึงไม่ได้อยู่ด้วยกันกับพ่อแม่ที่ให้กำเนิดครับ

๔. แล้วเพราะเหตุใด กรรมใด พ่อแม่เราจึงพิการทางหูไม่เหมือนกับพ่อแม่ผู้อื่นครับ?

ขออนุโมทนาบุญกับทุกท่านครับ

๑. พ่อแม่ผู้ให้กำเนิดมีคุณมากกว่า เพราะท่านให้เลือดเนื้อและชีวิต ถ้าไม่มีท่าน เราก็เกิดมาไม่ได้

๒. พ่อแม่ที่เลี้ยงดูก็มีพระคุณมากเช่นกัน

๓. ในอดีตอาจเคยไปพลัดพรากแม่ลูกเขาก็เป็นได้

๔. แล้วแต่กรรมของแต่ละท่าน ในอดีตอาจเคยเบียดเบียนผู้อื่นให้เสียการได้ยิน

หากมั่นคงในสัจธรรม ผลของกรรม ย่อมยุติธรรมเสมอ

เชิญคลิกฟังครับ --->

มารดาบิดาเป็นพรหมของบุตร

ขอบูชาคุณพระรัตนตรัย

๑. ถ้าไม่มีพ่อแม่ที่ให้กำเนิด ก็ไม่มีทางที่จะให้พ่อแม่บุญธรรมได้เลี้ยงดู

๒. ธรรมตรงตามความเป็นจริง หากไม่มีพ่อแม่.....ก็

๓. เป็นไปตามกรรมและเหตุปัจจัย

๔. อกุศลกรรมเป็นปัจจัยแต่กรรมอะไร คงยากจะตอบ

ขออนุโมทนาครับ

ขออนุโมทนาค่ะ