ข้อที่ ๑. ทุกคนเกิดมาต้องเดินทาง ในที่สุดจะต้องถึงนิพพาน ข้อที่ ๒. การทำให้หลุดพ้นในทางลัดก็มีทางสติปัฏฐาน และ ข้อที่ ๓ คือ การทำใจเวลาใกล้จะดับจิต ทำจิตให้ว่าง อยากทราบว่า ในพระไตรปิฎกมีกล่าวไว้บ้างหรือเปล่า

ขอเรียนให้ทราบว่า ทั้ง ๓ ข้อนั้นเลื่อนลอย คือ ไม่มีทางทำให้เข้าใจ ในเหตุผลอย่างชัดเจน เช่น ข้อที่ ๑ ที่ว่าทุกคนที่เกิดมาต้องเดินทางไปสู่พระนิพพาน ง่ายแสนง่าย ไม่ต้องทำอะไรเลยสักคนเดียว เพราะในที่สุดทุกคนก็จะถึง ใช่ไหม ไม่ต้องทำอะไร ได้รับผลเหมือนกันหมด เป็นการขัดต่อหลักของเหตุ และผล คือ เรื่องของกรรม และผลของกรรม คือ กุศลกรรมจะเป็นปัจจัยให้เกิด กุศลวิบาก กุศลกรรมที่เป็นกามาวจร เป็นไปในรูป เสียง กลิ่น รส โผฏฐัพพะ จะทำให้เกิดผล คือ กามาวจรวิบาก ได้รับผลที่ดีทางตา ทางหู ทางจมูก ทางลิ้น ทางกาย

เพียงเท่านี้ ตรงหรือไม่ตรง เป็นไปไม่ได้ที่จะกล่าวว่า ทุกคนที่เกิดมาแล้วในที่สุดจะไปถึง พระนิพพานทั้งนั้น

ขอเชิญรับฟัง

การทำใจเวลาใกล้จะดับจิต ทำจิตให้ว่าง

ทางลัดในการรู้แจ้งอริยสัจจธรรม

ขอบพระคุณ และขออนุโมทนาค่ะ

กราบอนุโมทนาค่ะ