จากอรรถกาภัททาลิสูตร ..บทว่า สตฺเตสุ หายมาเนสุ เมื่อสัตว์ทั้งหลายกำลังเสื่อม คือ เมื่อการปฏิบัติเสื่อม สัตว์ก็ชื่อว่า เสื่อม. บทว่า สทฺธมฺเม อนฺตรธายมาเน เมื่อพระสัทธรรมกำลังอันตรธาน คือ เมื่อปฏิบัติสัทธรรมกำลังอันตรธาน. จริงอยู่ เมื่อไม่มีสัตว์ผู้บำเพ็ญการปฏิบัติ แม้ปฏิบัติสัทธรรม ก็ชื่อว่าอันตรธาน. ขอเรียนถาม ความหมายข้อความสุดท้ายคะ ขอบพระคุณและขออนุโมทนาค่ะ
ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น
จริงอยู่ เมื่อไม่มีสัตว์ผู้บำเพ็ญการปฏิบัติ แม้ปฏิบัติสัทธรรม ก็ชื่อว่าอันตรธาน การปฏิบัติในพระพุทธศาสนา คือ ธรรมที่ทำกิจหน้าที่ ที่เป็นธรรมฝ่ายดี สัทธรรม คือ ธรรมของผู้สงบ หรือ ธรรมที่เป็นไปในการสงบจากกิเลส ปฏิบัติสัทธรรม จึงหมายถึง การปฏิบัติธรรมที่สงบจากกิเลส นั่นคือ การเจริญสติปัฏฐานวิปัสสนา อริยมรรค เป็นต้น เมื่อไม่มีผู้ที่เจริญสติปัฏฐาน ไม่เดินทางอริยมรรคมีองค์ 8 ก็ชื่อว่าอันตรธาน ในสัทธรรมอันตรธาน คือ ไม่มีการปฏิบัติที่ถูกต้องที่จะนำไปสู่การดับกิเลส ครับ ขออนุโมทนา
ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น
แสดงถึงความเป็นเหตุเป็นผลจริงๆ เพราะเหตุว่า ปฏิบัติ นั้น มีมาได้อย่างไร ก็เพราะมีเหตุที่สำคัญ นั่นก็คือ การฟังพระธรรมศึกษาพระธรรม เมื่อไม่มีการฟังพระธรรมให้เข้าใจในเรื่องของสิ่งที่มีจริงๆ ในขณะนี้แล้ว ปัญญาในขั้นที่เป็นการรู้ตรงลักษณะของสภาพธรรมที่กำลังปรากฏ เป็นขั้นปฏิบัติ ย่อมเกิดขึ้นไม่ได้ เมื่อไม่มีปัญญาขั้นนี้แล้ว จะดำเนินไปถึงซึ่งการรู้แจ้งความจริงดับกิเลสตามลำดับขั้นไม่ได้ ก็กล่าวได้เลยว่าพระธรรมอันตรธาน คือ หายไป หายไปจากใจของผู้ที่ไม่ได้ฟังพระธรรมนั่นเอง ครับ
...ขออนุโมทนาในกุศลจิตของทุกๆ ท่านครับ...
กราบขอบพระคุณและอนุโมทนาในกุศลของอาจารย์ทั้งสองท่านเป็นอย่างยิ่งที่ได้มีส่วนเผยแพร่พระธรรมที่ถูกต้อง ด้วยความเห็นถูก เข้าใจถูกซึ่งเป็นรัตนะที่มีค่าประเสริฐสุด ให้ดำรงอยู่ ยังไม่อันตรธาน ครับ.
ขอบพระคุณ และขออนุโมทนาค่ะ
ขอบพระคุณ และขออนุโมทนาค่ะ