อ.คำปั่น: จุดประสงค์ของการศึกษาธรรม ไม่ได้มุ่งอย่างอื่น แต่มุ่งความเข้าใจขึ้นๆ จนกระทั่งชัดแจ้ง ซึ่งเป็นปกติธรรมดาที่ให้เห็นประโยชน์ของพระธรรมคือ ต้องฟังต้องศึกษาพระธรรมต่อไป แล้วก็สะสมความเข้าใจจากการที่มีโอกาสได้ฟังพระธรรมแต่ละครั้งครับ.

ท่านอาจารย์สุจินต์: เพราะฉะนั้น เป็นเรื่องของความเข้าใจ แม้แต่ที่คุณคำปั่นกล่าวถึง ธรรม แต่ละคำ มีความเข้าใจแค่ไหน แค่มีความเข้าใจเพิ่มขึ้นนิดเดียว ให้รู้ว่า ขณะใดที่เข้าใจ ประโยชน์มหาศาล คือ ขณะนั้นละความไม่รู้ และความติดข้อง ความอยาก คิดดูซิค่ะ ความติดข้อง ความยินดี ความเพลิดเพลิน ความพอใจ จะละได้อย่างไร? ไม่มีอะไรที่จะมีกำลัง มีอำนาจพอที่จะละได้เลย แค่อาหารอร่อยๆ ตรงหน้าแค่นี้ ไม่ต้องอะไรมาก คิดดู แล้วอย่างอื่นอีกตั้งเท่าไรในชีวิตเป็นสิ่งที่เคยติดข้องมานานแสนนาน พราะฉะนั้น ไม่ใช่ว่าจะละได้ทันที แต่ปัญญาความเข้าใจนั่นแหละ ละ เพราะฉะนั้นขณะใดที่คิดว่า จะละเมื่อไหร่ จะละอย่างไร ก็คือปัญญาเกิดหรือเปล่า มีปัญญาหรือเปล่า แล้วปัญญาระดับไหน ไม่ใช่ไม่มีปัญญาเลย แล้วก็จะไปละกันได้ แต่ปัญญาทุกขณะที่เกิด ละ... กราบเท้าบูชาคุณท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ด้วยความเคารพอย่างยิ่งค่ะ

ขอบพระคุณ และขออนุโมทนาค่ะ

ขอบพระคุณ และขออนุโมทนาครับ