ขอนอบน้อมแด่พระรัตนตรัยและยึดมั่นเป็นสิ่งสูงสุด

มีเพื่อนสหายธรรมท่านหนึ่งไปอินเดียกับคณะ ได้นำใบโพธิที่ต้นศรีมหาโพธิ์มาฝาก ตอนที่เขาให้ผม ตัวผมขนลุกซู่ไปทั้งตัว เพราะเหตุใดครับ (จะบอกว่าเป็นอาการปิติก็ไม่น่านะ เพราะผมก็สภาพใจก็กลางๆ นะครับ ไม่ได้ดีใจอะไรมากนัก)

ขอขอบคุณและขออนุโมทนาบุญในธรรมทานทุกท่านครับ

เรื่องขนลุกเป็นเรื่องธรรมดาที่เกิดเสมอกับทุกคน บางครั้งเกิดปีติก็ขนลุกได้ บางครั้งเกิดความกลัวผี กลัวความเงียบ กลัวความมืด หรือกลัวสัตว์ร้ายก็เกิดขนลุกได้ สิ่งใดที่ผ่านไปแล้วก็ผ่านไปแล้ว สิ่งใดที่มีอยู่ในขณะนี้ควรศึกษาสิ่งนั้น

ขนลุกเป็นกุศลจิตก็ได้ เป็นอกุศลจิตก็ได้ ถ้าเป็นปัญญาก็จะรู้ว่า เป็นธรรมะที่เกิดในขณะนั้น แล้วก็ดับ ไม่ใช่ตัวตน ไม่ใช่เราค่ะ

ขออนุโมทนาครับ

ขออนุโมทนาค่ะ