ตอนนี้รู้สึกกลุ้มใจมากค่ะ เพราะชอบคิดอกุศลจิตต่อแม่ของตนเอง ซึ่งเปรียบเป็นพระอรหันต์ของบุตร รู้ว่ามันไม่ดีแต่ยิ่งห้ามมันก็ยิ่งคิด ตอนนี้รู้สึกเป็นทุกข์มากๆ โปรดหาวิธีการดับทุกข์ด้วยค่ะ

ขอเรียนว่า การห้ามความคิดเป็นสิ่งที่ทำไม่ได้ แต่การค่อยๆ เปลี่ยนความคิดเป็นไปใน

ทางบวกย่อมค่อยๆ ฝึกกันได้ โดยอาศัยพระธรรมของพระพุทธเจ้าที่ทรงแสดงไว้ เป็น

เครื่องนำทาง ด้วยการค่อยๆ ศึกษาพระธรรมให้เข้าใจมากขึ้น อนึ่งตามหลักคำสอนเกี่ยวกับความคิดเพียงในใจ ไม่ถึงล่วงออกมาทางกาย ทางวาจา ย่อมไม่เป็นอกุศล- กรรมที่มีโทษมากอะไรเลย แต่ถ้าคิดไปในทางที่ดี คิดถึงบุญคุณของท่าน ทำตามหน้าที่ อดทนกับกายวาจาที่ไม่ดีของท่านย่อมจะบรรเทาความคิดที่ไม่ดีลงได้บ้างครับ

00415 คนใดปฏิบัติชอบในมารดาในบิดา

คนใดปฏิบัติชอบในมารดาในบิดา ในพระตถาคตสัมพุทธเจ้า และในสาวกของพระตถาคต คนเช่นนั้นย่อมได้บุญมากแท้ เพราะความประพฤติเป็นธรรมในมารดาบิดาเป็นต้นนั้น ในโลกนี้บัณฑิตทั้งหลายก็สรรเสริญเขา เขาละโลกนี้แล้วยังบรรเทิงในสวรรค์

สวัสดีครับ

ผมก็เคยรู้สึกอย่างนั้นเหมือนกัน แต่ไม่ใช่แม่เป็นญาติคนอื่น พอมาตอนหลังได้มีโอกาสได้อ่านหนังสือธรรมะบ้าง ก็คิดได้ว่า กรรมจะเกิดขึ้นได้ก็มาจาก เจตนาและผลที่เกิดขึ้น

คุณไม่มีเจตนาที่จะคิดและผลที่เกิดขึ้นก็ไม่มี เพราะฉะนั้นคุณไม่ต้องวิตกกังวล ตราบใดที่คุณยังคงปฏิบัติดีต่อท่าน ปล่อยให้ใจมันคิดไปตามเรื่องของมันเอง เดี๋ยวมันก็จะค่อยๆ ลืมไป เพียงแต่เราต้องคิดว่า เรามีเจตนาที่ดีต่อท่าน และทำดีต่อท่านให้มากที่สุด แค่นี้ก็สามารถลบสิ่งที่อยู่ในใจได้ ลองคิดดูนะครับ

ขอให้กำลังใจ คุณเรียบร้อยนะคับ พยายามศึกษาอบรมเจริญปัญญาไว้ครับ เพราะเป็นเหตุปัจจัยเดียวเท่านั้นที่จะทำให้เรามีความคิดที่ถูกต้อง ผลที่ตามมาก็คือ สิ่งที่เราทำก็จะถูกต้องตามไปด้วย อย่าไปสนใจกุศล หรือ อกุศลของคนอื่น มาทำให้จิตเราหมองเสียเปล่าๆ คับ มองที่กายใจเราเท่านั้นพอครับ แล้วจะเห็นความจริงว่า แม้กายใจเราเองบังคับบัญชาไม่ได้ อย่างเช่น ที่คุณเรียบร้อยบอกว่าบังคับความคิดอกุศลต่อคุณแม่ไม่ได้ ดังนั้นจึงเป็นไปไม่ได้ที่จะให้ทุกคน รึแม้คุณแม่จะให้เป็นดังใจเรา ธรรมะกำลังปรากฎแล้ว แสดงสามัญลักษณ์ โดยที่คุณเรียบร้อย อาจไม่รู้ตัวเลยก็ได้ ขอให้เจริญในธรรมครับ

ถ้าไม่มีแม่ ย่อมไม่มีเรา ที่ได้กำเนิดเกิดมา , แม้เกิดมาแล้ว ถ้าไม่มีแม่คอยดูแลเรา เราก็คงตายไปแล้ว ตั้งแต่ยังเป็นทารกแบเบาะดูแลตัวเองไม่ได้ , ท่านอดทนเพื่อเรามาก็มาก ท่านสละหลายสิ่งหลายอย่างให้เราก็มาก ไม่มีใครทำให้เราได้มากขนาดนี้หรอก

หากไม่มีท่านแล้ว เราก็ไม่มีโอกาสได้มีหู มาฟังท่านบ่น ท่านตำหนิ ท่านอบรมเราเช่นวันนี้ได้เลย , ดังนั้น อย่าให้โอกาสที่จะได้ทดแทนพระคุณท่าน ได้เสียไปโดยเปล่าประโยชน์เลย ...จึงควรอย่างยิ่งที่จะทำดีกับท่าน จนสุดกำลัง เช่นเดียวกับที่ท่านเคยทำให้เรา

ขออนุโมทนา