เมื่อไม่มีบุญ

ผิดศีลข้อ 1 ไปมหานรกขุม 1

ผิดศีลข้อ 2 ไปมหานรกขุม 2

ผิดศีลข้อ 3 ไปมหานรกขุม 3

ผิดศีลข้อ 4 ไปมหานรกขุม 4

ผิดศีลข้อ 5 ไปมหานรกขุม 5

เล่นการพนัน ไปมหานรกขุม 6

เที่ยวกลางคืน ไปมหานรกขุม 7

อนันตริยกรรม และการผิดศีลทุกข้อเป็นอาจิณ

ไปมหานรกขุม 8 อเวจีมหานรก

ความคิดเห็นแบบนี้ถูกไหมครับ

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

ไม่มีการแบ่งการทำอกุศลกรรม ในศีลแต่ละข้อ เป็น นรกแต่ละขุม เพราะ แล้วแต่กรรมใด จะเป็นกรรมหนัก กรรมเบาในแต่ละข้อก็ได้ ครับ

แต่ละบุคคลที่เกิดมา ล้วนมีความตายเป็นที่สุดด้วยกันทั้งนั้น ไม่มีใครหลีกพ้นได้ขึ้นอยู่กับว่าจะตายช้าหรือตายเร็วเท่านั้น ตราบใดที่ยังมีชีวิตอยู่ บุคคลรอบข้าง ไม่ว่าจะเป็นบิดามารดา หรือ ญาติพี่น้องเป็นต้น ย่อมสามารถเป็นที่พึ่ง สามารถช่วยเหลือทำกิจต่างๆ ให้แก่เราได้ แต่พอถึงเวลาตายมาถึง บุคคลเหล่านี้ ไม่สามารถที่จะช่วยต้านทานไว้ได้เลย

ดังนั้น ในเมื่อทุกคนต้องตายอย่างแน่นอน จึงควรพิจารณาอยู่เสมอว่า ก่อนที่วันนั้นจะมาถึง เราควรทำอะไร? เรื่องตาย ไม่ใช่เรื่องใหญ่ เพราะเป็นเพียงจิตขณะเดียว ที่เกิดขึ้นทำให้เคลื่อนจากความเป็นบุคคลนี้ในชาตินี้ ไม่สามารถกลับมาเป็นบุคคลนี้ได้อีก ขณะนี้จิตที่ว่านั้น (จุติจิต) ยังไม่เกิด แต่จะเกิดขึ้นเมื่อใดไม่มีใครทราบได้ ขณะที่ยังมีชีวิตอยู่นี้ จึงเป็นขณะที่สำคัญ ดังนั้น การฟังพระธรรมศึกษาพระธรรม อบรมเจริญปัญญา สะสมกุศลในชีวิตประจำวัน ตามกำลัง ย่อมเป็นสิ่งที่สมควร ครับ

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

อกุศลกรรมทั้งหลาย มีการฆ่าสัตว์ ลักทรัพย์ เป็นต้น เป็นเหตุให้ไปเกิดในทุคติ ซึ่งเป็นภูมิที่ไปไม่ดี มีแต่เป็นที่นำมาซึ่งความทุกข์ทรมานต่างๆ มีนรก เป็นต้น เท่านั้น ตามความหนักเบาของอกุศลกรรมที่ได้กระทำไว้

ไม่ควรจะเป็นผู้วางใจว่าจะไม่มีวันจะไปสู่อบายภูมิ เพราะเหตุว่าผู้ที่จะพ้นจากอบายภูมิได้นั้น คือผู้ที่รู้แจ้งอริยสัจจธรรมเป็นพระโสดาบันบุคคล เพราะฉะนั้น ตราบใดที่ยังไม่มีปัญญาถึงขั้นที่จะทำให้รู้แจ้งอริยสัจจธรรม ก็ยังมีโอกาสที่จะไปสู่อบายภูมิได้ ถ้าไปเกิดในอบายภูมิแล้ว ย่อมมีแต่ความทุกข์ทรมาน ไม่มีโอกาสที่จะเจริญกุศลประการต่างๆ ไม่มีโอกาสได้อบรมเจริญปัญญาด้วย ซึ่งจะเป็นผู้ประมาทไม่ได้เลยทีเดียว ชาตินี้ ได้เกิดมาเป็นมนุษย์ ถ้าประมาทมัวเมา ไม่ตั้งอยู่ในกุศลธรรม ชาติต่อไปอาจจะไปสู่ที่ต่ำยิ่งกว่ามนุษย์ คือ ทุคติภูมิ ก็เป็นได้ และที่สำคัญ ทุคติภูมิ เป็นภูมิที่ไปได้โดยง่ายมากทีเดียว

เพราะฉะนั้น เมื่อได้เกิดมาเป็นมนุษย์ (ซึ่งเป็นสุคติภูมิ ไม่ใช่ทุคติภูมิ) แล้ว จึงไม่ควรที่จะประมาท ที่ขาดไม่ได้เลย ก็คือ การฟังพระธรรม ศึกษาพระธรรม อบรมเจริญปัญญาสะสมความเข้าใจถูกเห็นถูกไปตามลำดับ เพราะเหตุว่าความเข้าใจถูกเห็นถูกนี้เอง จะเกื้อกูลให้ความประพฤติทางกาย ทางวาจา และทางใจในชีวิตประจำวันดำเนินไปในทางที่ดีงามยิ่งขึ้น อันจะเป็นเครื่องรักษาให้ออกห่างจากการตกไปสู่ภูมิที่ต่ำได้ ครับ

..ขออนุโมทนาในกุศลจิตของทุกๆ ท่านครับ...

ขออนุโมทนาค่ะ

สาธุ สาธุ สาธุ อนุโมทามิ

ขอบพระคุณ และขออนุโมทนาครับ

สาธุครับ

ขออนุโมทนาครับ

ขออนุโมทนาครับ