ถ้าท่านติติงผู้อื่นโดยที่ยังไม่ทราบข้อเท็จจริง ว่ากล่าวลับหลังหรือต่อหน้าโดยที่เขาไม่ผิด ว่าโทษผู้อื่น แต่จะทำให้เราที่เป็นลูกเตือนท่านก็จะไม่พอใจ และเราก็ไม่พอใจที่ท่านทำเช่นนั้น หลายปัญหาจะทำอย่างไรดี หรือบางครั้งถ้าเรารู้สึกเครียด ก็อยากให้พี่น้องคนอื่นแบ่งเบาภาระบ้าง ถือเป็นความคิดที่บาปและเห็นแก่ตัวหรือไม่ ไม่ทราบว่าที่ถามเช่นนี้ถือเป็นหัวข้อสนทนาได้หรือไม่

ด้วยความเมตตาและเข้าใจท่านมากที่สุดเท่าที่เป็นไปได้ เมื่อเหนื่อยและเครียดก็พักอย่าฝืน ต้องระลึกถึงพระคุณของท่านมากๆ และต้องอดทน

พระพุทธองค์ทรงตรัสเปรียบบิดามารดาว่าอย่างไร ขอเชิญอ่าน ครับเชิญคลิกอ่าน..

บุตรบูชามารดาบิดา [พรหมสูตร]

---------------

ทุกอย่างเป็นธรรมะ สภาพอกุศลธรรมเกิดได้จากกิเลสที่สั่งสมในจิต เช่น ความไม่พอใจ ความเครียด ความคิดว่าบาป ความเห็นแก่ตัว ก็ล้วนแต่เป็น ธรรมะให้ใครตัดสินความผิดดีหนอ ในเมื่อสิ่งเหล่านั้นก็เป็น ธรรมะ

บุญคุณของพ่อแม่ทดแทนอย่างไรก็ไม่หมด ไม่ว่าจะให้ข้าวให้น้ำให้ทรัพย์สมบัติมากมายแค่ไหนก็ตาม นอกจากชักชวนให้ท่านจากที่ไม่มีศรัทธาให้ตั้งอยู่ในศรัทธา จากที่ไม่มีศีล ชักชวนให้รักษาศีล และเปิดเทปธรรมะให้ท่านฟังทางอ้อม หรือพูดธรรมะให้ท่านฟังเรื่องกรรมและผลของกรรม ฯลฯ

ขอนอบน้อมแด่พระรัตนตรัย

ความอดทนเป็นสิ่งที่สำคัญ ไม่ว่าจะเป็นใครหรือแม้กับ บิดา มารดา ความเข้าใจว่าแต่ละคนสะสมมาต่างกัน ทุกคนยังมีกิเลส การเตือน ต้องรู้จักกาลเทศะ เราไม่
สามารถไปจัดการกับคนอื่นๆ ได้ทั้งหมด ถ้าทำงานที่พอทำได้ก็ทำครับ ถ้าทำไม่ไหวก็บอกกันได้ เพื่อช่วยแบ่งเบาภาระ ไม่ได้เห็นแก่ตัวอย่างไร ดังนั้น การกระทำที่เหมือนกัน จิตต่างกันก็ได้ อาจจะเห็นแก่ตัวหรือไม่เห็นแก่ตัวก็ได้ ดังนั้น เมื่อบิดามารดาจะเป็นอย่างไร ความเข้าใจและความอดทนเป็นสำคัญ มิเช่นนั้น ก็อาจจะทำบาป เพราะขาดความอดทน และความเข้าใจว่าทุกคนก็ยังมีกิเลสครับ ท่านอดทนเหนื่อยเพื่อเรามามากเมื่อเด็กอดทนให้ท่านบ้าง เพื่อรักษาประโยชน์ทั้งสองฝ่ายคือไม่โกรธตอบหรือแสดงกาย วาจาไม่ดีกับท่าน เพราะจะทำให้อกุศลของท่านและเรามากขึ้น แต่ที่พูดมานั้นจะทำได้ก็ต้องอาศัยการฟังพระธรรมและอ่านพระธรรม ลองอ่านดูนะ

การดูแล บิดา มารดาก็ด้วยความเข้าใจและอดทน อันเกิดจากการฟังพระธรรม

เรื่อง ผู้ที่ทำผิดเป็นผู้มีคุณไม่ควรโกรธ

ถ้าคนนั้นไม่มีคุณ ควรสงสาร

พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย จริยาปิฎก เล่ม ๙ ภาค ๓ - หน้าที่ 610

เมื่อผู้ทำความผิดมีคุณ เราไม่ควรทำความโกรธในผู้มีคุณ. เมื่อไม่มีคุณควรแสดงความ สงสารเป็นพิเศษ. ยศอันเป็นคุณของเราย่อมเสื่อมเพราะความโกรธ. สิ่งเป็นข้าศึกทั้งหลายมีผิวพรรณเศร้าหมองและการอยู่เป็นทุกข์เป็นต้น ย่อมมาถึงเราด้วยความโกรธ. อนึ่ง ชื่อว่าความโกรธนี้กระทำสิ่งไม่เป็นประโยชนได้ทุกอย่าง ยังประโยชน์ทั้งปวงให้พินาศเป็นข้าศึกมีกำลัง.

เรื่อง เมื่อเด็ก (ปัญญาน้อย) ว่า ด่าอยู่ ควรจะอดทน

พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย ชาดก เล่ม ๓ ภาค ๔ - หน้าที่ 450

ข้อความบางตอนจาก กัสสปมันทิยชาดก

[๔๕๖] ข้าแต่ท่านกัสสปะ เด็กหนุ่มจะด่าแช่งหรือจะตีก็ตาม ด้วยขอความเป็นเด็กหนุ่มบัณฑิตผู้มีปัญญา ย่อมอดทนความผิดที่พวกเด็กทำแล้วทั้งหมดนั้นได้.

(เด็กในที่นี้หมายถึง ผู้มีปัญญาน้อย)

ขออุทิศกุศลให้สรรพสัตว์

ขอกราบขอบพระคุณทุกท่านที่ให้แสงสว่างทั้งทางจิตใจและร่างกาย ยินดีปฏิบัติตามที่ท่านสอน

โมทนาสาธุค่ะ

ยินดีในกุศลจิตค่ะ