มังคลัตถทีปนีแปล เล่ม ๒ - หน้าที่ 48
กถาว่าด้วยวินัย

[วินัย ๒ อย่าง]

[๑๔๗] ชื่อว่าวินัยมี ๒ อย่าง ด้วยสามารถวินัยของบรรพชิตและคฤหัสถ์. [อนาคาริยวินัย] ในวินัย ๒ อย่างนั้น การไม่ต้องอาบัติ ๗ กอง ชื่อว่าอนาคาริยวินัย (วินัยของบรรพชิต) อนาคาริยวินัยนั้น ชื่อว่าอันบรรพชิตศึกษาดีแล้ว เพราะไม่ต้องโทษเครื่องเศร้าหมอง และเพราะทำตนให้ตั้งอยู่ในคุณ คือมรรยาทชื่อว่าเป็นมงคล เพราะนำมาซึ่งประโยชน์สุขในโลกทั้ง ๒ ก็ในคำเหล่านี้ คำว่า "การไม่ต้องอาบัติ ๗ กอง ชื่อว่าอนาคาริยวินัย"

ข้าพเจ้ากล่าว ด้วยสามารถการกำหนดอนาคาริยวินัยอย่างอุกฤษฏ์. เพราะฉะนั้น ในอาบัติแม้ทั้ง ๗ กอง อาบัติกองใดๆ อันภิกษุใดแกล้งต้องแล้ว อาบัติกองนั้นๆ อันภิกษุนั้นพึงแสดงคืนเสียด้วยวุฏฐานวิธี (อยู่กรรม) และเทศนาวิธี (แสดง) ที่เดียว. เพราะว่ากองอาบัติแม้ที่แกล้งต้องแล้ว อันภิกษุอยู่กรรมเสียก็ดีแสดงเสียก็ดี ย่อมไม่ทำอันตราย ...

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น