* เกิดมาเป็นมนุษย์ในชาตินี้ ก็เพราะผลของกุศลกรรมที่ได้กระทำไว้แล้ว และก็ต้องจากโลกนี้ไปอย่างแน่นอน แต่อะไรคือความวิบัติที่สุดของชีวิตนี้ และอะไรคือประโยชน์สูงสุดของชีวิตนี้

* วิบัติ เป็นความเสื่อม ความพินาศ ที่เกิดจากกิเลสอกุศล จนถึงขั้นเป็นอกุศลกรรม คือ

- การกระทำทางกายและวาจาที่เบียดเบียนทำให้ผู้อื่นเดือดร้อน ได้แก่ การฆ่าการประทุษร้าย การลักทรัพย์ การประพฤติผิดในกาม การพูดเท็จ การพูดส่อเสียด การพูดคำหยาบ การพูดเพ้อเจ้อ ซึ่งทำให้ผู้อื่นเสียหาย (ศีลวิบัติ)

- การเพ่งเล็งที่จะทำทุจริตด้วยความอยากได้ และการผูกพยาบาทมุ่งจะประทุษร้ายผู้อื่น (จิตตวิบัติ)

- การมีความเห็นผิด วิปริตไปจากความจริงที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงแสดง (ทิฏฐิวิบัติ)

* ความวิบัติด้วยความเห็น คือมีความเห็นผิด (มิจฉาทิฏฐิ) เป็นความวิบัติที่มีโทษอย่างยิ่ง เพราะ

- เมื่อมีความเห็นผิดแล้ว ก็จะทำให้มีความวิบัติต่างๆ ต่อไปมากมาย (ทั้งศีลวิบัติ จิตตวิบัติ)

- แต่ที่สำคัญอย่างยิ่ง ก็คือเป็นการทำลายคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เพราะความเห็นผิด คิดเอง หาวิธีการ และสถานที่ ที่จะไปทำ ไปจดจ้องด้วยความเป็นตัวตน และหลงผิดว่าจะทำให้รู้แจ้งความจริงนั้น ไม่ใช่คำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า จึงเป็นโทษอย่างยิ่ง

* ดังนั้น ประโยชน์สูงสุดของชีวิตนี้ ก็คือการพ้นจากวิบัติต่างๆ ด้วยการฟังพระธรรม อบรมเจริญปัญญา เข้าใจความเป็นจริง ตามที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงแสดงว่า ธรรมทั้งหลายเป็นอนัตตา จึงไม่มีเราที่จะไปทำอะไร แต่เป็นธรรมทั้งสิ้น

* การศึกษาพระธรรมให้เข้าใจ จะเป็นปัจจัยปรุงแต่งให้มีความเห็นถูก (สัมมาทิฏฐิ) และกุศลทุกประการเจริญขึ้น มั่นคงขึ้น ซึ่งเป็นการดำรงพระศาสนาอย่างแท้จริง

โดย อ.อรรณพ หอมจันทร์

อ่านหัวข้ออื่นๆ คลิกที่นี่ ... คติธรรม

ขออนุโมทนาครับ

อนุโมทนาบุญค่ะ