(ญาติปลิโพธ)

พระวินัยปิฎก มหาวรรค ภาค ๒ จีวรขันธกะ เรื่องพระให้ผ้าแก่โยมมารดาบิดาได้ มีข้อความว่า

ก็สมัยนั้นแล ผ้าเกิดขึ้นแก่ภิกษุรูปหนึ่งหลายผืน และท่านปรารถนาจะให้ผ้านั้นแก่โยมมารดาบิดา ภิกษุทั้งหลายกราบทูลเรื่องนั้นแด่พระผู้มีพระภาค พระผู้มีพระภาคตรัสอนุญาตว่า

ดูกร ภิกษุทั้งหลาย เมื่อภิกษุให้ด้วยรู้ว่า มารดาบิดา เราจะพึงว่าอะไร เราอนุญาตให้สละแก่มารดาบิดา แต่ภิกษุไม่พึงทำสัทธาไทให้ตกไป รูปใดให้ตกไป ต้องอาบัติทุกกฏ

การที่จะทำให้สัทธาของทายกให้ตกไปนั้นก็คือว่า เป็นการให้ที่เกินแก่เหตุที่ไม่ทำให้ผู้อื่นอนุโมทนา และเป็นการกระทำที่เกินควรแก่สมณะวิสัย เพราะฉะนั้น ถ้าเป็นการให้ด้วยรู้ว่า เป็นมารดาบิดา พระผู้มีพระภาคทรงอนุญาตให้สละให้แก่มารดาบิดาได้ แต่มีข้อแม้ว่า ภิกษุไม่พึงทำสัทธาไทให้ตกไป รูปใดให้ตกไป ต้องอาบัติทุกกฏ

นี่ก็เป็นเรื่องที่สอบทานได้กับพระวินัย โดยเฉพาะพระวินัยนั้นก็เป็นเรื่องที่แสดงให้เห็นว่า เป็นกิจของบรรพชิตที่ท่านเป็นผู้เจริญสติเป็นปกติ เพราะฉะนั้น กิจใดที่บรรพชิตทำได้ เจริญสติปัฏฐานได้ ก็ไม่มีข้อสงสัยสำหรับฆราวาสว่าจะเจริญสติปัฏฐานไม่ได้ในขณะที่ทำกิจนั้นๆ

ที่มา และ อ่านเพิ่มเติม ...

แนวทางเจริญวิปัสสนา 58

หัวข้อที่เกี่ยวข้อง ...

ญาติปลิโพธ เป็นความกังวลในเรื่องของญาติ

เรื่องของปลิโพธ ความกังวล ความห่วงใย