พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย เถรีคาถา เล่ม ๒ ภาค ๔ - หน้าที่ 463 ข้อความบางตอนจาก อิสิทาสีเถรคาถา

ในนครชื่อว่า เอรกัจฉะ ข้าพเจ้าเป็นช่างทองมีทรัพย์มาก มัวเมาในวัยหนุ่ม ทำชู้กับภริยาผู้อื่น.

ข้าพเจ้าจุติจากโลกนั้นแล้ว ต้องไปหมกไหม้อยู่ในนรกเป็นเวลานาน ครั้นออกจากนรกนั้นแล้ว ก็เข้าท้องนางวานร.

ข้าพเจ้าคลอดได้ ๗ วัน วานรใหญ่จ่าฝูงก็กัดอวัยวะเพศผู้เสีย นี้เป็นผลกรรมของข้าพเจ้า ที่เป็นชู้ภริยาผู้อื่น.

ข้าพเจ้าจุติจากกำเนิดวานรนั้นแล้ว ก็ไปเข้าท้องแม่แพะตาบอดและเป็นง่อย ในป่า แคว้นสินธพ.

ข้าพเจ้าอายุได้ ๑๒ ปี พาเด็กขี่หลังไปกระแทกอวัยวะเพศ ป่วยเป็นโรคหนอนฟอน นี้เป็นผลกรรมที่ทำชู้ภริยาผู้อื่น.

ข้าพเจ้าจุติจากกำเนิดแพะแล้ว ก็เกิดในกำเนิดแม่โคของพ่อค้าโค เป็นลูกโค ขนแดงดั่งน้ำครั่ง อายุ ๑๒ เดือนก็ถูกตอน.

ข้าพเจ้าถูกใช้ให้ลากไถ และลากเกวียน ป่วยเป็นโรคตาบอด นี่เป็นผลกรรมที่ทำชู้ภริยาผู้อื่น.

ข้าพเจ้าจุติจากกำเนิดโคแล้ว ก็ไปเกิดในเรือนทาสี ณ ท้องถนน ไม่ใช่หญิง ไม่ใช่ชาย นี่เป็นผลกรรมที่ทำชู้ภริยาผู้อื่น.

ยินดีในกุศลจิตค่ะ