ในชีวิตปุถุชน [ผู้มากไปด้วยเรื่องราว]

เมื่อลืมตาตื่นก็เปิดประตูทั้งหก

รับรู้อารมณ์ต่างๆ แล้วก็ปรุงปั่นไป

ตามบทบาทการสะสม

เสพคุ้นบ่อยๆ เนืองๆ จนเคยชิน

ว่าสิ่งนั้นเป็นสิ่งนี้ ทุกอย่างเป็นของเรา

คราบฝังแน่นชนิดที่โอโมก็ขอบาย

เกิดพร้อมกับคำว่า ยึดติด ติดยึด

ไม่ว่าจะเป็นคน สัตว์ สิ่งของ

และเมื่อความรู้สึกเป็นใหญ่ว่า ของๆ เรา

คน-สถานที่-ศาสนา ฯลฯ ของ เรา

แล้ว เขา คือ ใคร

เมื่อยังเห็นเป็นสิ่งหนึ่งสิ่งใด ก็ย่อมเป็นเรื่องราวต่างๆ ตามมา

เมื่อยังไม่สามารถระลึกรู้ตามจริงได้

จึงเกิดการกระทำ ตามกำลัง

พลันได้รับเวทนาเสียบแทงใจให้ผล สุ (ก) ร้อน

ถูกโลกสันนิวาสครอบงำ (ตามเคย)

ก็นะ...ถึงเขาหลอกก็เต็มใจให้หลอก

ก็มันหวงนี่นา อาการแบบนี้เกิดบ่อยไหมค่ะ?

กราบอนุโมทนา

พระสุตตันตปิฎก [ว่าด้วยผัสสะ]

เชิญคลิกอ่านได้ที่

ผู้เห็นวิเวกในผัสสะทั้งหลาย

..............................................................

ท่านอาจารย์ เตือนว่า..."สติ" คือ การ ระลึก...ที่เป็นไปในกุศล

"ปัฏฐาน" คือ ที่ตั้งของสติ หรือ อารมณ์ของสติ.
และ
"ธรรม" ทุกอย่าง.... "ที่มีลักษณะ""เป็นที่ตั้งของสติ" ได้.
.
.
.
.....................ขออนุโมทนาค่ะ...................

00370 ตัณหาเป็นเหตุแห่งทุกข์

ตํ วินา นาญฺญโต ทุกฺขํ น โหติ น จ ตํ ตโต

ทุกฺขเหตุนิยาเมน อิติ สจฺจํ วิสตฺติกา

เว้นจากตัณหานั้นแล้วทุกข์ย่อมไม่มีแต่เหตุอื่น และทุกข์นั้นย่อมไม่มีจากตัณหานั้นก็หาไม่

เพราะฉะนั้น

ตัณหาตัวซัดซ่ายไปในอารมณ์ต่างๆ นั้น

บัณฑิตจึงรู้ว่า เป็นสัจจะ

โดยกำหนดอรรถว่าเป็นเหตุแห่งทุกข์.

หวง..หวงอะไร คน สัตว์ สิ่งของ ..?

แล้วใครที่ไม่หวง..ยิ่งเกี่ยวข้อง ผูกพัน ยึดมั่น..ก็ยิ่งหวง.ตราบเท่าที่.. ... เป็นโลกสันนิวาส ..ของปุถุชนข้อความจากพระพุทธพจน์....

[๒๑] ๑. เมื่อโลกสันนิวาส อันไฟลุกโพลงอยู่เป็นนิตย์

พวกเธอยังจะร่าเริงบันเทิงอะไรกันหนอ เธอทั้งหลาย

อันความมืดปกคลุมแล้ว ทำไมจึงไม่แสวงหาประทีปเล่า.เชิญคลิกอ่าน....

สิ่งที่คร่ำคร่าชรา [ชราวรรค๑ที่ ๑๑]อนุโมทนาคะ

ขออนุโมทนาค่ะ

สาธุ

คนที่ไม่พูด ชนทั้งหลายย่อมรู้ไม่ได้ว่า เป็นพาลหรือบัณฑิต

ส่วนคนที่พูด ชนทั้งหลายย่อมรู้ว่าเป็นผู้แสดงอมตบท

บุคคลพึงยังธรรมให้สว่างแจ่มแจ้ง พึงยกย่องธงของฤาษีทั้งหลาย

เพราะว่าธรรมเป็นธงของพวกฤาษี

โลกสันนิวาส โลกสันนิวาส เท่าที่พบ ก็จะหมายถึงขันธ์ ๕ , หมายถึงสัตว์โลก , หมายถึง ที่เป็นที่เกิดของหมู่สัตว์ จึงเป็นเรื่องที่น่าพิจารณาจริงๆ พระอริยบุคคลขั้นต่างๆ ท่านก็สามารถที่จะดับกิเลสได้ตามลำดับมรรค กิเลสใดๆ ที่ท่านละได้แล้ว ก็ไม่เกิดขึ้นอีก เช่น พระโสดาบัน ไม่มีความเห็นผิด ไม่มีความลังเลสงสัยในสภาพธรรมไม่มีความตระหนี่ ไม่มีความริษยา พระอนาคามี ไม่มีโทสะ ไม่มีความติดข้องในกาม

พระอรหันต์ ไม่มีอวิชชา ไม่มีโลภะที่เป็นความยินดีพอใจในภพ ไม่มีมานะ ดังนั้น ถ้ากล่าวอย่างกว้างๆ พระอริยบุคคลทุกขั้น ยังมีขันธ์ ๕ (หนึ่งในความหมายของโลกสันนิวาส) ยังมีจิต เจตสิก รูป เกิดขึ้นเป็นไป แต่ขันธ์ ที่เป็นไปในฝ่ายของอกุศลธรรมที่ท่านละได้แล้ว ก็ไม่เกิดขึ้นอีกแต่เมื่อกล่าวอย่างสูงสุด พระอรหันต์ เมื่อดับขันธปรินิพพานแล้ว

ไม่มีการเกิดอีกเลยในสังสารวัฏฏ์ จึงกล่าวได้ว่า เป็นผู้ไม่มีโลกสันนิวาส

เพราะไม่มีขันธ์เกิดอีก ไม่ต้องมีการเกิดในภพภูมิต่างๆ อีก

(เป็นข้อความอธิบายของคุณ khampan.a เห็นว่าเป็นประโยชน์จึงนำมาลงให้อ่านกันคะ)

กว่าจะถึงความเป็นผู้เห็นวิเวกในผัสสะทั้งหลาย ก็ต้องค่อยๆ อบรมความเห็น

ถูกความเข้าใจถูกในสิ่งที่กำลังปรากฎในขณะนี้ว่าเป็นเพียงสภาพนามธรรม และ

รูปธรรมทั่วทั้ง ๖ ทวาร จนกว่าปัญญาจะค่อยๆ เจริญขึ้นระลึกรู้ในสภาพธรรมตรง

ตามความเป็นจริง ว่างจากสัตว์ บุคคล ตัวตน สิ่งของต่างๆ ..

ขออนุโมทนาค่ะ

ขออนุโมทนาค่ะ

ขออนุโมทนาค่ะ

ปุถุชนปกติก็มีความหวงหรือความตระหนี่เป็นธรรมดาค่ะ

ตระหนี่ 5 อย่างคือ

1. ตระหนี่ที่อยู่อาศัย

2. ตระหนี่ลาภ

3. ตระหนึ่คำสรรเสริญ

4. ตระหนี่ตระกูล

5. ตระหนี่ธรรมะ

ความหวง ความไม่สละ ความตระหนี่ ฯลฯ

เป็นสิ่งที่ควรรู้ว่ามีจริง และเป็นสิ่งที่ควรรู้ด้วยว่า " ไม่ใช่เรา "

ขออนุโมทนาครับ

ตระหนี่ยังไง ก็ต้องให้

ห่วงอย่างไร ก็ต้องจาก

ยุ่งอย่างไร ก็ต้องมีว่าง

พอว่างมากๆ ก็อยากจะยุ่ง

วันนี้คิดถึง พรุ่งนี้ลืม

นึกว่าฉลาด ที่แท้ยังโง่

ที่นี่ช่างรื่นรมย์จริงหนอ............^ ^

ขออนุโมทนาค่ะ

ขออนุโมทนา