การฟังธรรมะ ไม่ว่าเด็กหรือผู้ใหญ่ควรฟังทั้งนั้น ส่วนการจะเข้าใจหรือไม่เข้าใจอยู่ที่การสะสมมาของแต่ละคน บางทีเด็กอาจจะเข้าได้ดีกว่าผู้ใหญ่ก็ได้ เช่น ในสมัยครั้งพุทธกาล ผู้ที่ฟังพระธรรมแล้วสำเร็จเป็นพระอริยบุคคลมีผู้ที่เป็นเด็กมากมาย ในขณะที่ผู้ใหญ่บางคนก็ฟังเหมือนกันแต่ไม่บรรลุอะไรเลย ก็มี ฉะนั้น เรื่องวัยหรืออายุจึงไม่เป็นข้อจำกัดในการฟังพระธรรม

ขอเชิญคลิกอ่าน...

พระศาสดาทรงพบพวกเด็กตีงู [เรื่องเด็กหลายคน]

เด็กเข้าใจได้ แต่ถ้าอายุน้อยเกินไป สามารถเข้าใจสะสมเป็นอุปนิสัย แต่ไม่สามารถบรรลุได้ครับ

พระสุตตันตปิฎก สังยุตตนิกาย สคาถวรรค เล่ม ๑ ภาค ๒ - หน้าที่ 409 ข้อความบางตอนจาก อรรถกถาปุนัพพสุสูตร บทว่า จกฺขุมา ได้แก่ มีพระจักษุ ด้วยพระจักษุ ๕. พระผู้มีพระภาคเจ้า เมื่อทรงแสดงธรรม ทรงกำหนดบริษัท ทรงเห็นอุปนิสัยแห่งโสดาปัตติผลของนางยักษิณีนั้น และยักขทารก เปลี่ยนเทศนาแล้ว จึงมาแสดงเรื่องสัจจะ๔. นางยักษิณีนั้น ยืนฟังธรรมอยู่ในประเทศนั้นแล กับบุตรตั้งอยู่ในโสดาปัตติผล. ส่วนธิดาของนางยักษิณีนั้น ก็มีอุปนิสัย. แต่ไม่อาจจะรับเทศนาได้ เพราะเป็นเด็กเกินไป.

ขอนอบน้อมแด่พระรัตนตรัย

ในครั้งพุทธกาลเด็กอายุ 7 ขวบก็สามารถบรรลุเป็นพระอรหันต์ได้ค่ะ ขอยกตัวอย่างจากพระไตรปิกฏค่ะ

พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย คาถาธรรมบท เล่ม ๑ ภาค ๒ ตอน ๒- หน้าที่ 390

อุบาสกนำบุตรของตนผู้มีอายุ ๗ ขวบไปสู่สำนักของพระเถระแล้ว ได้ถวายว่า"ขอท่านจงให้เด็กนี้บวชเถิด." ครั้งนั้น พระเถระชุบผมของเด็กนั้นให้ชุ่มแล้วให้ตจปัญจกกัมมัฏฐานให้บวชแล้ว. ในเวลาปลงผมเสร็จนั่นเอง กุมารนั้นก็บรรลุพระอรหัตพร้อมด้วยปฏิสัมภิทา.

พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย คาถาธรรมบท เล่ม ๑ ภาค ๒ ตอน ๔- หน้าที่ 414ข้อความบางตอนจาก เรื่อง สุมนสามเณร

สมบัติย่อมสำเร็จแก่เด็กๆ ได้

พระศาสดาเสด็จมาแล้ว ตรัสถามว่า " ภิกษุทั้งหลาย บัดนี้พวกเธอนั่งสนทนากันด้วยเรื่องอะไรหนอ?" เมื่อพวกเธอกราบทูลว่า " ด้วยเรื่องชื่อนี้พระเจ้าข้า" ตรัสว่า " ภิกษุทั้งหลาย ในศาสนาของเรา บุคคลแม้เป็นเด็กปฏิบัติชอบแล้ว ย่อมได้สมบัติเห็นปานนี้เหมือนกัน" เมื่อจะทรงแสดงธรรมจึงตรัสพระคาถานี้ว่า :-

" ภิกษุใด แลยังหนุ่ม พากเพียรอยู่ในพระพุทธ- ศาสนา, ภิกษุนั้น ย่อมยังโลกนี้ให้สว่างดุจพระจันทร์ ที่พ้นแล้วจากหมอก (เมฆ) สว่างอยู่ฉะนั้น."

ขอนอบน้อมแด่พระรัตนตรัย

ช่างเป็นคุณพ่อที่ฉลาดและรักลูกมากจริงๆ ....เพราะท่านได้ให้ภูมิคุ้มกันทางจิตใจแก่ลูก....ถ้าโตขึ้นโดยมีความเข้าใจที่ถูกต้องในธรรม...เขาจะไม่ถูกชักจูงไปในทางที่เสียโดยง่าย....รู้จักแบ่งแยกดีชั่วได้ด้วยตนเอง....ที่สำคัญคือเมื่อความทุกข์ถาโถมกลุ้มรุมจิตใจเขาจะรู้จักวิธีจัดการกับจิตใจตนเอง...........รู้จักละและสลัดอารมณ์ที่ไม่เป็นสาระทิ้งได้........มีธรรมเป็นเครื่องปลอบใจ .......ลดความเสี่ยงของการฆ่าตัวตาย.

สมัยผมเป็นเด็กเริ่มต้นด้วยการฟังนิทานชาดก พุทธประวัติ หรือ ประวัติพุทธสาวก ประวัติพุทธสาวิกาฯ ตอนแรกก็ฟังสนุกๆ ...... เมื่อฟังบ่อยๆ ธรรมที่สอดแทรกในชาดกก็ซึมซาบเข้ามาทีละน้อยๆ ที่สำคัญอย่าให้เด็กรู้สึกว่าถูกบังคับมิฉะนั้นเขาจะต่อต้านและพาลเกลียดธรรมน๊ะครับ

ขออนุโมทนากับคุณเจิด ที่เห็นประโยชน์ของการศึกษาพระธรรม และปรารถนาดีต่อลูกที่แม้ยังเด็กอยู่ หากลูกสามารถเข้าใจได้แม้เพียงเล็กน้อยก็จะสะสมต่อไปในภายหน้า ขอเป็นกำลังใจให้คุณเจิดหาบทสนทนาที่เด็กพอจะฟังเข้าใจได้ (มีตอนที่ท่านอาจารย์สุจินต์ สนทนากับเด็กๆ ก็มี) ที่สำคัญก็คือจากความเข้าใจของคุณเจิดเองที่สามารถจะพูดคุย ถามตอบกับลูกในชีวิตประจำวันนี้ก็ได้ เช่น พูดคุยถึงเหตุผลการที่เด็กจะมีน้ำใจกับคนรอบข้าง งดไม่ทำสิ่งที่ไม่ดี เพราะไม่มีใครต้องการสิ่งที่ไม่ดีรวมถึงตัวเด็กด้วย โดยอาจเป็นลักษณะถามตอบกันปกติพูดคุยกันธรรมดาให้เขาได้ค่อยๆ เข้าใจ ที่สำคัญก็ไม่ต้องไปหวังอะไร เขาจะเข้าใจหรือไม่ ก็แล้วแต่การสะสมของเขาเองแต่อย่างน้อยก็เป็นผลของกุศลของเขาเอง ที่มีโอกาสจะได้รับฟังพระธรรมคำสอนที่ถูกต้อง ขออนุโมทนาครับ