ผมอยากทราบว่า ความโกรธ กับโทสะเป็นสิ่งเดียวกันหรือไม่ หรือเป็นลักษณะประการหนึ่งของโทสะ เหมือนอย่างเช่น ความขัดเคือง รำคาญ หรือเบื่อ เป็นส่วนหนึ่งของ โทสะ หรือเปล่าครับ ถ้าพระโสดาบันยังละกิเลสเช่น โทสะไม่ขาดสนิท โอกาสที่จะตายขณะมีความโกรธจะเป็นไปได้ไหม

พระโสดาบันท่านเป็นพระอริยบุคคลผู้มีปัญญาเข้าถึงกระแส แห่งพระนิพพาน ละความเห็นผิดในขันธ์ทั้ง ๕ ละความสงสัย ละมัจฉริยะได้แล้ว ชื่อว่าเป็นผู้มีปัญญามาก และกิเลสเบาบางกว่าปุถุชนมาก ท่านย่อมไม่หลงกระทำกาลกิริยา ไม่มีจิตเศร้าหมอง ในขณะใกล้มรณะ เป็นผู้มีคติแน่นอน ไม่เกิดในอบายภูมิอีกเลย เพราะผู้มีจิตเศร้าหมองในเวลาใกล้ตาย ย่อมเกิดในทุคติภูมิ แต่พระอริยบุคคลทั้งหลายย่อมไม่เป็น เช่นนั้น

พระโสดาบันปิดประตูอบายสนิท ท่านละอนุสัยกิเลสที่จะไปอบายภูมิได้

[เล่มที่ 36] พระสุตตันตปิฎก อังคุตตรนิกาย ปัญจก-ฉักกนิบาต เล่ม ๓ - หน้าที่ ๘๑๘
ปหีนสูตร

ว่าด้วยธรรมที่พระโสดาบันละได้แล้ว

[๓๖๑] ดูก่อนภิกษุทั้งหลายธรรม ๖ ประการนี้ อันบุคคลผู้ถึงพร้อม ด้วยทิฏฐิละได้แล้ว ธรรม ๖ ประการเป็นไฉน คือ สักกายทิฏฐิ ๑ วิจิกิจฉา ๑ สีลัพพตปรามาส ๑ ราคะที่เป็นเหตุไปสู่อบาย ๑ โทสะที่ เป็นเหตุไปสู่อบาย ๑ โมหะที่เป็นเหตุไปสู่อบาย ๑ ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ธรรม ๖ ประการนี้แล อันบุคคลผู้ถึง พร้อมด้วยทิฏฐิละได้แล้ว

จบปหีนสูตรที่ ๖

ขออนุโมทนาครับ

ยินดีในกุศลจิตค่ะ