เมื่อกล่าวว่าจิตใดก็ตามเกิดขึ้นแล้วก็ดับไป เป็นเช่นนี้อยู่ตลอดเวลา และจิตใหม่ก็เกิดขึ้นสืบต่ออีกไปเรื่อยๆ ตามเหตุและปัจจัย จึงสงสัยว่า

1. กุศลจิตและอกุศลจิตที่เกิดขึ้นในชีวิตประจำวัน เหตุใดจึงสามารถสะสมจนมีกำลังพอเพียงที่จะกระทำกรรมใดๆ หรือพอเพียงที่จะเข้าใจและรู้เห็นสภาพธรรมที่ปรากฏขึ้นได้ ในเมื่อจิตนั้นๆ ก็ดับไปหลังจากเกิดขึ้น

2. ถ้ามีการสะสมความเข้าใจที่เกิดจากจิตรับรู้สิ่งต่างๆ ผ่านตา หู จมูก ลิ้น กาย และใจแล้ว อยากทราบว่าสะสมอยู่ที่ใด

ขอบคุณครับ

๑. จิตเกิดขึ้นแล้วดับไป แต่เป็นปัจจัยให้จิตขณะต่อไปเกิดขึ้นสืบต่อกันไปไม่ขาดสาย ฉะนั้น การเกิดดับสืบต่อกันทำให้จิตสะสมอุปนิสสัยที่เคยทำไว้ทุกขณะจิต

๒. สะสมอยู่ที่จิตทุกๆ ขณะโดยความเป็นปัจจัยต่างๆ

อนุโมทนาค่ะ

ขอบคุณ และขออนุโมทนาค่ะ

ขออนุโมทนาครับ