[เล่มที่ 25] พระสุตตันตปิฎก สังยุตตนิกาย สคาถวรรค เล่ม ๑ ภาค ๑ - หน้าที่ 151

๑. สัพภิสูตร

ว่าด้วยสัตบุรุษ
[๗๙] เทวดาองค์หนึ่ง ครั้นยืนอยู่ ณ ที่ควรส่วนข้างหนึ่งแล้ว ได้กล่าวคาถานี้ในสำนักพระผู้มีพระภาคเจ้าว่า บุคคลควรนั่งร่วมกับพวกสัตบุรุษ ควรทำความสนิทกับพวกสัตบุรุษ บุคคลทราบสัทธรรมของพวกสัตบุรุษแล้ว มีแต่คุณอันประเสริฐ ไม่มีโทษอันลามกเลย

[๘๐] ลำดับนั้น เทวดาอื่นอีกได้กล่าวคาถานี้ ในสำนักพระผู้มีพระภาคเจ้าว่า บุคคลควรนั่งร่วมกับพวกสัตบุรุษ ควรทำความสนิทกับพวกสัตบุรุษ บุคคล ทราบสัทธรรมของพวกสัตบุรุษแล้ว ย่อมได้ปัญญา หาได้ปัญญาแต่คนอันธพาลอื่นไม่

[๘๑] ลำดับนั้นแล เทวดาอื่นอีกได้กล่าวคาถานี้ ในสำนักพระผู้มีพระภาคเจ้าว่า บุคคลควรนั่งร่วมกับพวกสัตบุรุษ ควรทำความสนิทกับพวกสัตบุรุษ บุคคล ทราบสัทธรรมของพวกสัตบุรุษแล้ว ย่อมไม่เศร้าโศก ในท่ามกลางแห่งเรื่องเป็นที่ ตั้งแต่งความเศร้าโศก

ฯลฯ

[๘๕] พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสบอกว่า คำของพวกท่านทั้งหมดเป็น สุภาษิตโดยปริยาย ก็แต่พวกท่านจงฟังคำของเราบ้าง บุคคลควรนั่งร่วมกับพวกสัตบุรุษ ควรทำความสนิทกับพวกสัตบุรุษ บุคคลทราบสัทธรรมของพวกสัตบุรุษแล้ว ย่อมพ้นจากทุกข์ทั้งปวง

สัทธรรม ของ พวกสัตบุรุษ คือ อะไร ครับ

ขออนุโมทนาด้วยครับ

พระสุตตันตปิฎก มัชฌิมนิกาย อุปริปัณณาสก์เล่ม ๓ ภาค ๑ หน้าที่ ๑๘๘

จูฬปุณณมสูตร

ว่าด้วยอสัตบุรุษและสัตบุรุษ

[๑๔๔] ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย สัตบุรุษเป็นผู้ประกอบด้วยธรรมของสัตบุรุษอย่างไร คือ สัตบุรุษในโลกนี้ เป็นผู้มีศรัทธา มีหิริ มีโอตตัปปะ มีสุตะมาก มีความเพียรปรารถ แล้วมีสติตั้งมั่น มีปัญญา ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย อย่างนี้แล สัตบุรุษ ชื่อว่า เป็นผู้ประกอบด้วยธรรมของสัตบุรุษ

สัทธรรมของสัตบุรุษ คือ มรรค ๔ ผล ๔ นิพพาน ๑

สัทธรรม อีกนัยหนึ่ง คือ ปริยัติ ปฎิบัติ ปฏิเวธ

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น