พระสุตตันตปิฎก มัชฌิมนิกาย มัชฌิมปัณณาสก์ เล่ม ๒ ภาค ๑ - หน้าที่ 445

ข้อความบางตอนจากอรรถกถาเตวิชชวิจฉสูตร .......... บทว่า นตฺถิ โข วจฺฉ ดูก่อนวัจฉะ ไม่มีเลย คือ ผู้ยังไม่ละคิหิสังโยชน์ ชื่อว่าจะทำที่สุดทุกข์ย่อมไม่มี. แม้บุคคลเหล่าใดดำรงเพศคฤหัสถ์คือ สันตติมหาอำมาตย์ อุคคเสนะ เศรษฐีบุตร วีตโสกธารกะ ก็บรรลุพระอรหัตได้. แม้บุคคลเหล่านั้น ก็ยังความใคร่ในสังขารทั้งปวงให้แห้งไปด้วยมรรคแล้วบรรลุได้. แต่เมื่อบรรลุแล้วก็ไม่ตั้งอยู่ด้วยเพศนั้น. ชื่อว่าเพศคฤหัสถ์นี้เลว ไม่สามารถทรงคุณอันสูงสุดไว้ได้. เพราะฉะนั้น ผู้ตั้งอยู่ในเพศคฤหัสถ์นั้น บรรลุพระอรหัตแล้วย่อมบวช หรือปรินิพพานในวันนั้นเอง. แต่ภุมมเทวดายังดำรงอยู่ได้. เพราะเหตุไร. เพราะมีโอกาสที่จะแฝงตัวอยู่ได้.ฯลฯ

"มีโอกาสที่จะแฝงตัวอยู่ได้" น่าจะหมายถึง สถานที่หลีกเร้นที่เหมาะสม

ในมิลทปัญหา เมณฑกปัญหา วรรดที่หก คิหิอรหัตตปัญหาที่ ๕๒ ได้แสดงไว้

ชัดเจนว่าคฤหัสถ์ทีบรรลุคุณธรรมเป็นพระอรหันต์ แต่ไม่ได้บวชจะต้องปรินิพพานใน

วันนั้น แม้ในสมัยครั้งพุทธกาล ผู้ที่เป็นคฤหัสถ์บรรลุเป็นพระอรหันต์แล้วท่านก็ออก

บวชภายในวันนั้น เช่น พระนางเขมา และท่านอื่นๆ และผู้ที่ไม่บวชก็ปรินิพพานในวัน

นั้น เช่น พระเจ้าสุทโธทน สันตติมหาอมาตย์ เป็นต้น

โดย : มูลนิธิศึกษาและเผยแพร่พระพุทธศาสนา : - วันที่ : 14-06-2548

อยากทราบว่านิพพานใช้กับผู้ที่มีชีวิตอยู่ (จิตหมดกิเลส) ได้หรือไม่ค่ะ

คำว่า นิพพาน ใช้กับผู้ที่มีชีวิตอยู่ได้ หมายถึง กิเลสนิพพาน

ขอบพระคุณค่ะ

ดังนั้นผู้ที่มีชีวิตอยู่ได้โดยจิตหมดกิเลส (กิเลสนิพพาน) ย่อมหมายถึง พระ

อริยบุคคลขั้นสูงสุด ก็คือพระอรหันต์บุคคลเท่านั้น ไม่ทราบว่าดิฉันเข้าใจถูกต้อง

หรือไม่ค่ะ