ที่พึ่งของพุทธศาสนิกชน คือ มีตนเป็นที่พึ่ง มีธรรมเป็นที่พึ่ง ด้วยการศึกษาพระธรรมคำสอนและประพฤติปฏิบัติตาม ที่พึ่งอย่างอื่นไม่ใช่ที่พึ่งที่แท้จริง บุคคลอื่นช่วยทำให้เราพ้นทุกข์ไม่ได้ ถ้าเราไม่ศึกษา ไม่ประพฤติปฏิบัติตามพระพุทธเจ้าก็ช่วยอะไรไม่ได้ครับ

ขอนอบน้อมแด่พระรัตนตรัย

คำว่า ที่พึ่ง ก็คิดพิจารณาแตกต่างกันไปตามความเข้าใจ เข้าใจว่าที่พึ่งคือทรัพย์สิน เงินทอง ลาภ สักการะ รูป เสียง กลิ่น รสที่ดี เป็นต้น นั่นไม่ใช่ที่พึ่งที่แท้จริงเพราะไม่สามารถทำให้พ้นทุกข์กายและใจได้เลยและอาจทำให้เพิ่มทุกข์เพิ่มขึ้นเพราะกิเลสที่มีติดข้องในสิ่งเหล่านั้นนั่นเอง ดังนั้นที่พึ่งที่แท้จริงคือ ปัญญา ความเข้าใจพระธรรมเป็นที่พึ่งเพราะสามารถทำให้พ้นทุกข์ ดับกิเลสได้ เทวดา มาร พรหมหรือบุคคลต่างๆ ที่มีความเกิด แก่ เจ็บ ตายไม่สามารถเป็นที่พึ่งที่ทำให้เราพ้นทุกข์ได้ ทุกข์เกิดเพราะกิเลสที่จิตของเรา การดับกิเลสก็ต้องด้วยปัญญาของเรา ดังนั้นที่พึ่งที่ประเสริฐคือปัญญาความเข้าใจพระธรรมครับ

เชิญคลิกอ่านเพิ่มเติมที่นี่...

ที่พึ่งที่แท้จริง [เรื่องปุโรหิตชื่ออัคคิทัต]

อุทิศกุศลให้สรรพสัตว์

คือ ปัญญา

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

อบรมปัญญาให้เข้าใจความจริง จะเป็นประโยชน์ทั้งชาตินี้ และชาติต่อๆ ไป กุศลที่ทำได้เสมอๆ คือ การฟังพระธรรมที่พระอรหันตสัมมาสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงแสดง มีคุณค่ามหาศาลสำหรับชีวิตที่ต้องเดินทางต่อไป อีกแสนไกล และกันดาร

ขอเชิญศึกษาพระธรรม...

รวมลิงก์เมนูต่างๆ ในเว็บไซต์

พระไตรปิฎก

ฟังธรรม

วีดีโอ

ซีดี

หนังสือ

กระดานสนทนา