ถ้าหากญาณขึ้นๆ ลงๆ ไม่ไปต่อ หมายถึงยังญาณยังไม่แก่กล้าใช่หรือไม่

การที่คนป่วย แต่ไปเข้าฝันบุคคลอื่นได้ เกิดจากอะไรค่ะ

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

วิปัสสนาญาณ คือ ปัญญาที่เห็นแจ้ง , ปัญญาที่เห็นอย่างวิเศษ , ปัญญาที่เห็นโดยประการต่างๆ หมายถึง ความสมบรูณ์ของปัญญาซึ่งเป็นผลที่เกิดจากการอบรมสติปัฏฐาน ได้แก่ ปัญญาเจตสิกที่เกิดกับมหากุศลจิตญาณสัมปยุตต์ ที่เห็นแจ้งสภาพธรรมโดยประการ ต่างๆ คือ เห็นแจ้งลักษณะของนามธรรมและรูปธรรมโดยความเป็นอนัตตา เห็นแจ้งความเกิดดับของนามธรรมรูปธรรม เห็นนามธรรมรูปธรรมโดยความเป็นภัย เห็นโดยความเป็นโทษ เห็นโดยความเป็นผู้ใคร่ที่จะพ้นจากสังขาร ฯลฯ

วิปัสสนาญาณที่ ๑๑ -- สังขารุเปกขาญาณ

เมื่อปัญญาประจักษ์แจ้งไตรลักษณะของสังขารธรรมทั้งหลายเพิ่มยิ่งขึ้นแล้ว ทำให้สังขารธรรมทั้งหลายที่เคยปรากฏโดยเป็นสภาพที่เที่ยง เป็นสุข และเป็นตัวตน อ่อนกำลังลงจนเกิดความวางเฉยในสังขารธรรมทั้งหลาย เพราะรู้ชัดว่า ตราบใดที่ยังไม่ถึงกาลที่จะประจักษ์แจ้งลักษณะของพระนิพพาน โดยมีพระนิพพานปรากฏเป็นอารมณ์ ตราบนั้นก็พิจารณาไตรลักษณะ ลักษณะหนึ่งลักษณะใดเป็นอารมณ์ไปเรื่อยๆ ปัญญาที่รู้ชัดในความวางเฉยในสังขารธรรมทั้งหลายที่เกิดดับปรากฏนั้น เป็นสังขารุเปกขาญาณ สังขารุเปกขาญาณนี้เป็นวิปัสสนาอันบรรลุถึงยอด เป็นวุฏฐานคามินีปัญญา คือปัญญาอันเป็นเหตุพาพ้นออกไปจากภาวะแห่งปุถุชนเมื่อมัคควิถีเกิดขึ้น

ซึ่ง วิปัสสนาญาณ เป็นเรื่องที่ยากและไกล เพระาฉะนั้น ก็ต้องกลับมาที่ความเข้าใจเบื้องต้น ยังไม่ต้องไปถึงวิปัสสนาญาณ ว่า ขณะนี้ มีสภาพธรรมที่ปรากฏ รู้ความจริงในขณะนี้ว่าคืออะไร อย่างไร นี่จะเป็นบททดสอบความรู้จริง ของปัญญาในพระพุทธศาสนา ครับ

ขอให้เริ่มจากการฟัง ศึกษาพระธรรม ที่ไม่ใช่เรื่องของการไปปฏิบัต นั่งสมาธิ เดินจงกรม แล้ว สำคัญว่าได้วิปัสสนาญาณ ตามที่คดิ หรือ คนอื่นบอก เพราะในความเป็นจริง ปฏิบัติในพระพุทธศาสนา ไม่ใช่เรื่องที่จะทำ แต่ ปฏิบัติ คือการู้ความจริงในสภาพธรรมในขณะนี้เป็นสำคัญ ครับ

การที่คนป่วย ไปเข้าฝันคนอื่นได้

ก่อนอื่นก็ต้องเข้าใจความจริงก่อนครับว่า ฝัน คือ อะไร

ขณะที่กำลังฝัน ไม่พ้นไปจากนามธรรม คือ จิตและเจตสิก ที่ฝัน และขณะที่ฝันต้องไม่ใช่ขณะที่หลับสนิท เพราะถ้าเป็นขณะที่หลับสนิท จิตเป็นภวังค์ ดำรงภพชาติความเป็นบุคคลนี้ จิตไม่ได้เกิดขึ้นรู้อารมณ์ทางใดทางหนึ่งใน ๖ ทาง จึงไม่ฝัน เพราะในขณะที่ฝัน ต้องเป็นวิถีจิต (จิตที่เกิดขึ้นรู้อารมณ์ทางหนึ่งทางใด ใน ๖ ทาง) แต่ไม่ใช่วิถีจิตทางตา หู จมูก ลิ้น กาย แต่เป็นวิถีจิตทางใจ เท่านั้น ที่ฝัน เป็นกุศล บ้าง เป็นอกุศล บ้าง ตามการสะสม ซึ่งขณะที่กำลังฝันนั้น เป็นการคิดนึกถึงเรื่องบัญญัติของสิ่งที่เคยเห็น เคยได้ยิน เคยได้กลิ่น เป็นต้น นั่นเอง ในขณะที่ฝัน จิต เจตสิก เป็นสภาพธรรมที่มีจริง ไม่มีเราที่ฝัน ซึ่งเป็นความเกิดขึ้นเป็นไปของธรรมเท่านั้น ส่วน เรื่องราวที่ฝัน ไม่มีจริง เพราะฉะนั้น การฝันก็คือ ความคิดนึกของตนเอง ที่เป็น จิต เจตสิกที่เกิดขึ้น เพราะฉะนั้น การฝันถึงคนป่วย ไม่ได้หมายถึง คนป่วยมาเข้าฝัน แต่เพราะอาศัย สัญญา ความจำที่จำ คนที่ป่วย ทำให้ตนเอง นึกคิดถึงบุคคลที่เป็นคนป่วยและเก็บไปฝันได้ เป็นธรรมดา ครับ ขออนุโมทนา

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

-วิปัสสนาญาณเป็นเรื่องของปัญญาที่แทงตลอดสภาพธรรม แต่ละขั้น ซึ่งเป็นเรื่องที่ไกล การที่วิปัสสนาญาณขั้นต่างๆ จะเกิดขึ้นได้นั้น เป็นผลมาจากการอบรมเจริญสติปัฏฐานระลึกรู้สภาพธรรมที่กำลังปรากฏตามความเป็นจริงและที่สติปัฏฐานจะเกิดได้ ก็ต้องมีการฟังพระธรรม ฟังในสิ่งที่มีจริงบ่อยๆ เนืองๆ เพิ่มพูนความมั่นคงในความเป็นจริงของสภาพธรรมซึ่งเป็นสิ่งที่มีจริงในขณะนี้ จึงจะเป็นเหตุปัจจัยให้สติปัฏฐานเกิดได้ ทั้งหมดเป็นธรรมที่มีจริงที่เกิดขึ้นเป็นไปตามเหตุตามปัจจัย ไม่อยู่ในอำนาจบังคับบัญชาของใครทั้งสิ้น ที่สำคัญคือ ต้องฟังพระธรรม

-แต่ละคนเป็นแต่ละหนึ่ง ไม่ปะปนกัน ควรที่จะได้เข้าใจว่า ฝันมีจริงๆ ไม่ใช่วิบากจิต ไม่ใช่การรับผลของกรรม แต่เป็นกุศลจิต หรือ อกุศลจิต ที่ฝัน เป็นการสะสมกุศลหรือ อกุศลต่อไป ซึ่งเป็นธรรมที่เกิดเพราะเหตุปัจจัย ไม่อยู่ในอำนาจบังคับบัญชาของใครเลยจริงๆ ตราบใดที่ยังมีกิเลส ก็ยังมีเหตุที่ทำให้ฝัน ซึ่งเป็นธรรมที่เกิดเพราะเหตุปัจจัย จากการที่เคยเห็น เคยได้ยิน เคยจำได้ ก็ทำให้ฝัน ซึ่งเป็นความคิดนึกทางใจ ของบุคคลนั้น เป็นไปด้วยอำนาจของกุศลบ้าง อกุศลบ้าง บุคคลที่ไม่ฝันเลย คือ พระอรหันต์ เพราะดับกิเลสทั้งปวงได้อย่างหมดสิ้นแล้ว ไม่มีทั้งกุศลและอกุศลเกิดขึ้นอีกเลย ครับ

...ขออนุโมทนาในกุศลจิตของทุกๆ ท่านครับ...

ธรรมดาคนเราก็ฝันถึงญาติพี่น้อง เพื่อนฝูง ทั้งคนที่อยู่ และคนตาย เป็นปกติ เราอาจจะฝันถึงคนที่ป่วยได้ แต่ ไม่ใช่เขามาเข้าฝันเรา แต่เพราะ มีจิตคิดถึงจึงฝันได้ ค่ะ

สาธุขออนุโมทนาคะ