เมื่อลืมตาตื่นขึ้นเราเห็นโรงละครของโลก

ทางตามีอารมณ์เป็นตัวละคร แล้วก็กลับเข้าโรง
นั่นคือการกลับเป็นภวังค์
แล้วตัวละครหรืออารมณ์อื่นก็ออกมา สลับกันอย่างนี้เรื่อยไป
เมื่อเราหลับตาลง โรงละครนั้นจะไม่มีปรากฏ
นั่นคือขณะที่เป็นภวังค์
เมื่อพิจารณาอยู่อย่างนี้ เราจะละหรือจะติดในตัวละครนั้น
นี่คือโลกทางตา ส่วนทาง อื่นๆ ก็โดยนัยเดียวกัน

ขออนุโมทนาครับ