ในทางพระพุทธศาสนากล่าวว่า ความรัก ความติดข้อง เป็นโลภะ เป็นกิเลสตัณหา ไม่ใช่เพียงความรักของหนุ่มสาวเท่านั้น ความรักพี่น้อง รักเพื่อน หรือ ติดข้องในกาม รูป เสียง กลิ่น รส โผฏฐัพพะ และในภพ ก็เป็นตัณหา

ตัณหาเป็นต้นเหตุของทุกข์ทั้งปวง เมื่อดับตัณหาเสียได้ ทุกข์ย่อมถูกดับไปด้วย

[เล่มที่ 77] พระอภิธรรมปิฎก วิภังค์ เล่ม ๒ ภาค ๑ - หน้าที่ 298

ตํ วินา นาญฺญโต ทุกฺขํ น โหติ น จ ตํ ตโต

ทุกฺขเหตุนิยาเมน อิติ สจฺจํ วิสตฺติกา

เว้นจากตัณหานั้นแล้วอทุกข์ย่อมไม่มี แต่เหตุอื่น และทุกข์นั้น ย่อมไม่มีจากตัณหานั้นก็หาไม่ เพราะฉะนั้น ตัณหาตัวซัดส่าย ไปในอารมณ์ต่างๆ นั้น บัณฑิตจึงรู้ว่าเป็น สัจจะ โดยกำหนดอรรถว่าเป็นเหตุแห่งทุกข์.

เชิญคลิกอ่านเพิ่มเติม

ทุกข์ของนางวิสาขา [วิสาขาสูตร]

ขออนุโมทนา ครับ

เชิญคลิกอ่านเพิ่มเติม

สิ่งเป็นที่รัก [ปิยวรรค]