ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น
ขออนุญาตแบ่งปันข้อความธรรม (ปันธรรม) ที่ได้จากการฟังพระธรรมจากท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ในแต่ละครั้ง รวบรวมเป็นธรรมเตือนใจเพื่อศึกษาและพิจารณาร่วมกัน เพื่อความเข้าใจธรรม (ปัญญ์ธรรม) ตามความเป็นจริง ซึ่งเป็นข้อความที่สั้นบ้าง ยาวบ้าง แต่ก็มีอรรถที่สมบูรณ์ พอที่จะเข้าใจได้ควรค่าแก่การพิจารณาอย่างยิ่ง ดังนี้
* * ปันธรรม - ปัญญ์ธรรม ... ครั้งที่ ๕๐๔ * * 
~ การที่จะรู้จักพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ไม่ใช่โดยพระพุทธรูป วัดวาอารามหรืออะไรทั้งสิ้น แต่พระธรรมเปรียบประดุจพระสรีระของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ถ้าไม่มีพระธรรม ใครจะเห็นพระคุณที่สูงสุด
~ ไม่ว่าสถานการณ์จะเป็นอย่างไร ความเข้าใจพระธรรม เป็นประโยชน์สูงสุดยิ่งกว่าอย่างอื่นทั้งหมด
~ ข้อสำคัญ ไม่ใช่ฟังคำของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าแล้วคิดเอง แต่คิดตามคำที่พระองค์ตรัส จนกระทั่งเข้าใจขึ้น
~ ที่ผิดกันทั้งโลกเพราะคิดเอง ฟังคำของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าจริง แต่คิดเอง เพราะฉะนั้น ตั้งแต่ต้น ต้องรู้ว่าคิดเองไม่ได้ ต้องเคารพจริงๆ ทุกคำ ต้องเข้าใจคำที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัส ไม่ใช่ว่าพระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสแล้วเราคิดเองต่อ
~ ทุกสิ่งทุกอย่างที่มี ชั่วคราว มีแล้ว ไม่มี ไม่ใช่ใครเลยทั้งสิ้น เพราะฉะนั้น ธรรม (สิ่งที่มีจริง) ทั้งหมด เป็นอนัตตา นี่เป็นจุดเริ่มแรก ของคำสอนทั้งหมดของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า
~ จะเข้าใจคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเมื่อไม่คิดเอง แต่ไตร่ตรองคำที่ได้ฟัง มากขึ้นๆ ลึกขึ้น ละเอียดขึ้น
~ หน้าที่ของคนที่ได้เข้าใจพระธรรมและนับถือพระสัมมาสัมพุทธเจ้า หน้าที่นั้น ก็คือ ให้ความรู้ความเข้าใจที่ได้เข้าใจแล้วแก่คนอื่น
~ เรามีพ่อแม่ให้เราเกิดขึ้น เราทำความดีต่อพ่อแม่ ใครที่ดีต่อเรา เราก็ทำดีต่อเขา เพราะฉะนั้น หน้าที่ที่เราได้รับความรู้จากพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ก็คือ ให้คำสอนของพระองค์แก่คนอื่นได้เข้าใจด้วย
~ เคยคิดบ้างไหมว่าควรเป็นกุศลเพิ่มขึ้น?
~ เมื่อมีความเข้าใจ ก็จะค่อยๆ สะสมกุศล และเห็นโทษของสิ่งที่ไม่ดี ชีวิตประจำวันก็เป็นเครื่องแสดงว่าเข้าใจธรรมแค่ไหน ถ้ากุศลธรรมเกิดมาก อกุศลธรรมน้อยลง ก็แสดงว่ามีความเข้าใจธรรมเพิ่มขึ้น
~ อกุศลมากเหลือเกิน และวันหนึ่งๆ กุศลก็เกิดน้อย และถ้าใครไม่คิดที่จะเจริญกุศลแม้เพียงเล็กน้อย อกุศลก็เพิ่มขึ้น ยากต่อการที่จะรู้แจ้งอริยสัจจธรรม
~ ปัญญาความเข้าใจถูก จะทำให้ละเว้นอกุศล แล้วเมื่ออกุศลน้อยลง ก็สามารถที่จะเข้าใจสภาพธรรมตามความเป็นจริงได้ถูกต้อง
~ อกุศลมีมาก เพราะฉะนั้น การฟังพระธรรม เป็นหนทางเดียว ที่ความเห็นถูกจะค่อยๆ เกิด เข้าใจสภาพธรรมที่มี จนกระทั่งสามารถที่จะละอกุศลไม่ให้เกิดได้ แต่ว่าไม่ใช่เป็นเราที่พยายาม
~ มีเหตุที่จะให้สิ่งหนึ่งสิ่งใดเกิดขึ้น ก็เกิด ขณะนี้นั่งกันอยู่ มีความสุข เกิดเจ็บป่วยขึ้นมาแล้ว อะไรเป็นเหตุ ใครไปทำใคร นั่งกันอยู่ด้วยกันไม่มีใครทำร้ายใครเลย แต่เจ็บก็เกิดได้ ปวดหัวตัวร้อน ก็เกิดได้ อะไรก็เกิดได้ โดยไม่คาดฝัน ไม่อยู่ในอำนาจบังคับบัญชาของใครทั้งสิ้น สิ่งใดสิ่งหนึ่งเกิดขึ้น ต้องแล้วแต่เหตุ ถูกไหม?
~ เคารพในพระอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าหรือเคารพเครื่องรางของขลัง? เปรียบเทียบ อะไรเป็นสาระ? อะไรไร้สาระคือไม่มีประโยชน์เลย?
~ ความมั่นคงของชาติ จะมีได้ไหม เมื่อเสียเงินมากมายก่ายกองกับเครื่องรางของขลัง ถ้าไม่มีการเชื่อถือหรือไปซื้อไปขายเครื่องรางของขลัง ประเทศชาติ จะดีกว่านี้ไหม?
~ สูญเงินไปเท่าไหร่กับสำนักปฏิบัติ มากมายมหาศาล บางแห่งก็เป็น ๑๐๐ ล้าน ๓๐๐ ล้าน แล้วเงินนั้น ถ้าจะนำไปช่วยคนยากคนจนหรืออะไรที่จะพัฒนาประเทศ มิดีกว่าหรือ?
~ ความไม่รู้ทั้งหมด ไม่ทำให้เห็นประโยชน์ของความดี
~ ความดี เป็นความดี ความชั่ว เป็นความชั่ว ไม่ใช่ใคร เพราะฉะนั้น จะมีเมตตา มีความหวังดี มีความเป็นเพื่อน ได้ไหม แทนที่จะโกรธ เพราะโกรธ ไม่ดีแน่ๆ จะมาอ้างสักนิดหนึ่งว่า ต้องโกรธ ไม่ได้เลย ทำไมต้องโกรธ? ดีตรงไหน?
~ โกรธมีหลายระดับ ตั้งแต่ขุ่นใจเล็กน้อยนิดหน่อยจนกระทั่งพยาบาทไม่ลืมทั้งวันทั้งคืน ปรุงแต่งเป็นความคิดที่จะทำร้ายและทำลาย มาจากไหน มาจากความไม่ดี ไม่เห็นโทษของความโกรธ ว่า เพียงโกรธเกิดขึ้น ใคร ไม่สบาย ใคร เป็นทุกข์?
~ ถ้ายังไม่เข้าใจคำของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เป็นชาวพุทธหรือชาวอื่น?
~ ผู้ที่สะสมมา ก็เห็นประโยชน์ของพระธรรม แล้วก็เห็นว่า ขณะที่ประเสริฐที่สุดในชีวิตในสังสารวัฏฏ์ คือ ขณะที่เข้าใจสิ่งที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัส ซึ่งกำลังมีในขณะนี้ตามความเป็นจริง เพราะไม่มีใครเข้าใจเองได้เลย
~ เพราะเหตุใด จึงมีพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เป็นที่พึ่ง? เพราะว่า ทำให้เข้าใจในสิ่งที่มีจริงๆ ถูกต้องตามความเป็นจริง
~ ที่สำคัญที่สุด คือ รู้จักพระสัมมาสัมพุทธเจ้าและฟังคำของพระองค์ เพื่อมีความเข้าใจถูก ถ้าทุกท่านเป็นอย่างนี้ ประเทศ เจริญ ไม่เต็มไปด้วยการทุจริตทุกวงการ
~ ถ้าชาตินี้ไม่รู้ ต่อไปขณะไหนจะรู้
~ แม้พระสัมมาสัมพุทธเจ้าจะเสด็จดับขันธปรินิพพานไปแล้ว ไม่เหลือเลย แต่พระธรรม ก็ยังมีให้เราได้ฟัง ได้รู้จักคุณ ว่า บุคคลนี้บุคคลเดียวที่เป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้า
~ เห็นประโยชน์ของการฟังพระธรรม เข้าใจแล้ว อนุเคราะห์ผู้อื่นด้วยความเป็นมิตรที่ดี เพื่อนที่ดีจะพูดสิ่งที่จริง ถูกต้อง ไม่คำนึงว่าเขาจะรักหรือเขาจะชัง เพราะเหตุว่า เราหวังดี เพราะถ้าเขาไม่ได้ฟังเลยแล้วเขาจะรู้ได้อย่างไร
~ ความเข้าใจถูก ป้องกันไม่ให้เข้าใจผิด
~ เห็นผิด ทำผิด พูดผิด ประพฤติผิดไปหมด แล้วจะเป็นประโยชน์ต่อใครแม้ตนเอง
~ ความเข้าใจพระธรรม เป็นสิ่งเดียวที่จะนำมาซึ่งความสงบที่แท้จริง เพราะดีงาม เป็นกุศล ไม่คิดร้าย ไม่กล่าวร้าย ไม่ทำร้าย
~ จะช่วยชาติหรือให้ประเทศมั่นคง ก็ต่อเมื่อเป็นคนดี แต่ถ้าไม่รู้ว่าคนดีเป็นอย่างไร ก็ดีไม่ได้
~ ดี ขณะนั้น เป็นคุณประโยชน์ ไม่ทำร้ายตน จึงไม่ทำร้ายคนอื่น ไม่มีใครทำร้ายใคร สงบไหม? ทำแต่สิ่งที่ดีต่อกัน สงบไหม? สงบตั้งแต่ขณะที่ความดีเกิดขึ้นแล้ว ไม่โลภ ไม่โกรธ ไม่หลง ไม่คิดร้าย ถ้าจิตเป็นอย่างนี้ กายจะไปทำร้ายได้ไหม? แล้วถ้าจิตมีความเข้าใจถูกต้อง จะไปพูดคำผิดๆ ได้ไหม?
* * ขอเชิญคลิกอ่านย้อนหลังครั้งที่ผ่านมาได้ที่หัวข้อด้านล่างนี้ครับ * *
ปันธรรม - ปัญญ์ธรรม ... ครั้งที่ ๕๐๓
...กราบเท้าบูชาคุณท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ที่เคารพยิ่ง
และยินดีในความดีของทุกๆ ท่านครับ...
ขอบพระคุณ และขออนุโมทนาครับ
ขอบพระคุณ และขออนุโมทนาค่ะ
กราบขอบพระคุณ และขออนุโมทนาครับ
ขออนุโมทนาในกุศลจิตค่ะ
กราบนอบน้อมแด่พระรัตนตรัย
กราบบูชาคุณท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ที่เคารพยิ่ง
กราบอนุโมทนาอาจารย์คำปั่น อักษรวิลัย และผู้ร่วมเจริญกุศลทุกท่านค่ะ
ขออนุโมทนาครับ
กราบอนุโมทนาค่ะ
อนุโมทนาค่ะ
กราบอนุโมทนาครับ
ขอบพระคุณ และขออนุโมทนาค่ะ
ขอบพระคุณ และขออนุโมทนาครับ
กราบนอบน้อมแด่พระรัตนตรัย
กราบบูชาคุณท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ที่เคารพยิ่ง
กราบอนุโมทนาอาจารย์คำปั่น อักษรวิลัย และผู้ร่วมเจริญกุศลทุกท่านค่ะ
ขอบพระคุณ และขออนุโมทนาค่ะ
น้อมกราบอนุโมทนา & น้อมกราบขอบพระคุณมากมายยิ่งครับผม !!!
เห็นประโยชน์ของการฟังพระธรรม เข้าใจแล้ว อนุเคราะห์ผู้อื่นด้วยความเป็นมิตรที่ดี เพื่อนที่ดีจะพูดสิ่งที่จริง ถูกต้อง ไม่คำนึงว่าเขาจะรักหรือเขาจะชัง เพราะเหตุว่า เราหวังดี เพราะถ้าเขาไม่ได้ฟังเลยแล้วเขาจะรู้ได้อย่างไร น้อมกราบอนุโมทนาสาธุ สาธุ สาธุ ขอรับ