โดย Khaeota  21 มิ.ย. 2553

หัวข้อหมายเลข 16556

พระสุตตันตปิฎก สังยุตตนิกาย สคาถวรรค เล่ม ๑ ภาค ๒- หน้าที่ 517

สักกปัญจกะที่ ๓

๑. ฆัตวาสูตร

ว่าด้วยผลการฆ่าความโกรธ

[๙๔๓] สมัยหนึ่ง พระผู้มีพระภาคเจ้าประทับอยู่ ณ พระวิหารเชตวัน อาราม ของอนาถบิณฑิกเศรษฐี กรุงสาวัตถี. ครั้งนั้นแล ท้าวสักกะจอมเทพเสด็จ เข้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภาคเจ้า ครั้นแล้วทรงถวายบังคม แล้วประทับอยู่ ณ ที่สมควรส่วนหนึ่ง.

[๙๔๔] ท้าวสักกะจอมเทพประทับอยู่ ณ ที่สมควรส่วนหนึ่ง เรียบร้อยแล้ว ได้ทูลถามพระผู้มีพระภาคเจ้าด้วยคาถาว่า

บุคคลฆ่าอะไรแล้ว จึงจะอยู่เป็นสุข

ฆ่าอะไรแล้ว จึงจะไม่เศร้าโศก ข้าแต่

พระโคดม พระองค์ทรงชอบการฆ่าอะไร

อันเป็นธรรมอย่างเอก.

[๙๔๕] พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสตอบว่า

บุคคลฆ่าความโกรธเสียแล้ว ย่อม

อยู่เป็นสุข ฆ่าความโกรธเสียแล้วย่อม ไม่เศร้าโศก ดูก่อนท้าววาสวะ พระ อริยะเจ้าทั้งหลาย ย่อมสรรเสริญการฆ่า ความโกรธอันมีรากเป็นพิษ มียอดหวาน เพราะบุคคลฆ่าความโกรธนั้น เสียแล้ว ย่อมไม่เศร้าโศกฆัตวาสูตรที่ ๑ แห่งตติยวรรคมีเนื้อความกล่าวมาแล้ว