หทเย นิเธตพฺพยุตฺตกํ
(ข้อความที่ควรเก็บไว้ในหทัย)
[๖๘๐]

คิดที่จะละอกุศลบ้างหรือเปล่า?

กำลังตั้งตนไว้ชอบหรือเปล่า หรือจะไปตั้งเมื่อไหร่ หรือที่ไหนอย่างไร? แต่จากการฟังธรรมแล้วเห็นโทษของอกุศล แม้ความคิดว่าจะไม่เป็นอกุศลเหมือนเดิม เช่นแต่ก่อนเป็นคนที่โกรธง่าย แล้วก็ผูกโกรธแล้วก็ไม่ลืม วันนี้เป็นอย่างนี้หรือเปล่า? ยังเป็นอยู่หรือเปล่า? ตั้งตนไว้ชอบคือตรงนี้ไม่ใช่ที่อื่น ไม่ใช่ฟังแล้วก็ผ่านไปๆ เหมือนเดิม แต่ว่าจากการที่ได้ฟังเข้าใจเห็นโทษของอกุศลแม้เพียงเล็กน้อย แต่โกรธจนกระทั่งผูกโกรธไม่ใช่แม้เพียงเล็กน้อย มากจนไม่ลืมแล้วก็ไม่ให้อภัยด้วย ยังอภัยไม่ได้เหมือนเดิมหรือเปล่า? และตั้งตนไว้ชอบคำนี้มีความหมายว่าอย่างไร จะไปตั้งตนเมื่อไหร่ แต่ในขณะที่กำลังฟัง เปลี่ยนสภาพของอกุศลด้วยปัญญาที่เห็นโทษของอกุศล ทำให้เป็นผู้ที่มีแม้ความคิดที่จะละอกุศล ตั้งต้นตรงนี้ คือสัมมัปปธาน (ความเพียรที่ตั้งไว้โดยชอบ) มิฉะนั้น จะไม่มีความเพียรที่จะเจริญกุศล เพียรที่จะละอกุศล เพียรที่จะให้กุศลที่เกิดแล้วเจริญขึ้น นี่ก็แสดงให้เห็นว่าทุกสิ่งทุกอย่างเป็นแต่ละหนึ่งขณะจิต ซึ่งนามขันธ์ ๔ สัญญาขันธ์ เวทนาขันธ์ สังขารขันธ์ วิญญาณขันธ์ ต้องไม่ลืมว่าสังขารขันธ์ไม่ใช่เรา

เพราะฉะนั้น จากคนที่มีกิเลสมากๆ ชอบไหม? หรือว่าคนกิเลสน้อยดีกว่า คนที่มีเมตตา มีความไม่โกรธ มีความหวังดี แม้แต่จะคบใครก็เพื่อประโยชน์ของคนที่เราคบด้วย ไม่ใช่เพื่อประโยชน์ของตัวเองเลยทั้งสิ้นดีไหม? แล้วจะเป็นอย่างนี้เมื่อไหร่ จะตั้งตนไว้ชอบเมื่อไหร่? แม้ความคิดยังไม่ได้คิด แล้วจะถึงเวลาที่เป็นอย่างนี้ได้วันไหน ก็ไม่ถึง

กราบเท้าบูชาคุณ ท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ที่เคารพยิ่ง

อ่านหัวข้ออื่นๆ คลิกที่นี่ ... เก็บไว้ในหทัย

กราบอนุโมทนาครับ

ขอบพระคุณ และยินดีในความดี ของ อ.คำปั่น ด้วยค่ะ

กราบอนุโมทนาครับ

กราบอนุโมทนาค่ะ