ปัญหาอยู่ที่ว่า ความเข้าใจในสภาพธรรมยังไม่มาก และยังไม่มั่นคงพอประกอบกับการสะสมอวิชชามานานแสนนาน ทำให้ยังไม่สามารถประจักษ์สภาพธรรมในขณะนี้ตามความเป็นจริงได้ ความเห็นต่างๆ ของเรา จึงถูกบ้าง ไม่ถูกบ้าง ด้วยความเป็นเรา และด้วยความที่ยังไม่ประจักษ์ เป็นเพียงการรู้ การเข้าใจเรื่องราวของสภาพธรรม เราสามารถสอบทานตนเองได้ว่า ทั้งๆ ที่รู้ว่าทุกอย่างเป็นธรรมะ สภาพธรรมที่ปรากฏทั้ง ๕ ทวารไม่ใช่เรา และเป็นอนัตตา รู้อย่างนี้ แต่ก็ยังเห็นเป็น คน สัตว์ สิ่งของอยู่ ตั้งแต่ตื่น มีแต่เรื่องราวและบุคคล สิ่งของ ตลอดทั้งวัน

ขั้นการฟังเท่านั้น ก็เป็นอย่างนี้ครับ เมื่อเป็นสัจจญาณ และเหตุปัจจัยพร้อม สติจึงเกิดระลึกสภาพธัมมะ อนุโมทนาครับ

ขออนุโมทนาครับ