มีคำถามจากเพื่อนๆ ที่ถามกระผมมา แต่ยังไม่สามารถช่วยตอบเขาได้ จึงขอเรียนถามท่านอาจารย์หรือท่านวิทยากรและสหายธรรมดังนี้ครับ

1. การทำบุญในพระพุทธศาสนา เช่น ธรรมทานที่เผยแพร่คำสอนหรือจัดทำพระธรรมวินัยเรียบเรียงขึ้นมาใหม่หรือจัดหมวดหมู่ใหม่ หากเกิดการบิดเบือนคำสอนโดยไม่ตั้งใจ และผู้กระทำก็มีเจตนาดี แบบนี้มีในพระไตรปิฎกกล่าวถึงผลกรรมไว้ไหมครับ

2. เพราะเหตุใดผู้ที่เคารพพระพุทธเจ้ายิ่งชีวิต แต่เมื่อไม่เข้าใจคำสอนและเผลอเผยแพร่คำสอนผิดๆ ด้วยเจตนาที่อยากช่วยเหลือคนอื่น จึงถึงกับต้องได้ผลกรรมให้ลงนรกครับ

3. เคยมีเรื่องเล่าที่หมู่บ้านแห่งหนึ่ง มีผู้ใหญ่บ้านที่นำเงินที่คนบริจาคเพื่อจะทำพระเครื่องและหนังสือธรรมะที่บิดเบือนคำสอน เช่น การนั่งสมาธิ ถอดจิต เที่ยวเมืองนิพพาน ฯลฯ กลับนำไปบริจาคสร้างสื่อพระไตรปิฎกให้วัดต่างๆ โดยไม่ได้รับการยอมรับจากชาวบ้านหลายกลุ่ม แต่ก็มีบางกลุ่มที่เห็นด้วย ต่อมาผู้ใหญ่บ้านท่านนั้นได้เสียชีวิตลงด้วยโรคลมปัจจุบัน ก็มีพระท่านนึงนั่งทางในเห็นว่าเขาผู้นั้นได้อยู่อเวจีมหานรกไปแล้ว เพราะโทษฐานเดียวกับการย้ายเจดีย์ (ผิดวัตถุประสงค์ของผู้บริจาค) อยากทราบว่ามีความเป็นจริงในเรื่องผลกรรมของการย้ายเจดีย์นี้อย่างไรในพระไตรปิฎกบ้างครับ อยากขอทราบความเห็นจากสหายธรรมด้วยครับ

ควรทราบลักษณะการกล่าวตู่พระธรรม หรือการบิดเบือนคำสอนมี ๒ ประการ คือ ด้วยความไม่รู้ ๑ ด้วยความเห็นผิดเข้าใจผิด ๑ ทั้งสองประการนั้น แม้เพียงอย่างใดอย่างหนึ่งก็มีโทษทั้งนั้น ดังนั้นจึงควรเป็นผู้ที่ละเอียดในการศึกษาพระธรรม แต่ก็น่าพิจารณาโดยละเอียดเช่นกันที่ว่ามีเจตนาดี ถ้ามีผู้ทักท้วงว่าไม่ถูกต้อง จะมีการแก้ไขหรือไม่ ภายหลังถ้าทั้งๆ รู้ ก็ยังเผยแพร่ต่อไป อย่างนี้จะมีโทษมาก ทำให้เกิดในอบายภูมิได้ แต่ถ้าไม่รู้ว่าจริงๆ ว่าผิดหรือบิดเบือน ทำการเผยแพร่ด้วยเจตนาดีจริงๆ อาจจะไม่ส่งผลนำเกิดในอบายก็ได้ ส่วนในข้อที่ ๓ นั้นถ้าผู้ใหญ่บ้านมีเจตนาดีก็ไม่มีโทษอะไร และไม่ทำให้เกิดในอเวจีเลยเพราะเจตนาดี แต่อาจจะเป็นสินใช้ แก่ผู้ที่ไม่ยอมความได้

ขออนุโมทนาครับ