การเป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้านั้น มิใช่ทำให้พระองค์พ้นทุกข์แต่พระองค์เดียวพระบารมีทีได้ทรงบำเพ็ญมานั้น ...ก็เพื่อการตรัสรู้ ...และบรรลุความเป็นพระสัพพัญญูในธรรมนั้น เพื่อแสดงธรรมโปรดเวไนยสัตว์ให้พ้นทุกข์เช่นเดียวกันกับพระองค์

ถ้าพระองค์ทรงบำเพ็ญบารมี...เพื่อดับกิเลสพ้นทุกข์แต่พระองค์เดียวเท่านั้นพระองค์ก็ไม่ทรงพระนามว่าพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เพราะพระพุทธเจ้านั้นมี ๒ ประเภท คือ

พระสัมมาสัมพุทธเจ้า [๑] ผู้ตรัสรู้ด้วยพระปัญญาอันยิ่งซึ่งสัจจะด้วยพระองค์เอง ในธรรมทั้งหลายที่ไม่เคยได้ฟังมาก่อน ทรงบรรลุความเป็นพระสัพพัญญูในธรรมนั้น และทรงบรรลุความเป็นผู้มีความชำนาญในธรรมที่เป็นกำลังทั้งหลาย

พระปัจเจกพุทธเจ้า [๒] ผู้ตรัสรู้ซึ่งสัจจะทั้งหลายด้วยพระองค์เองทีไม่เคยได้ฟังมาก่อน แต่มิได้บรรลุความเป็นพระสัพพัญญูในธรรมนั้น และไม่ถึงความเป็นผู้ชำนาญในธรรมที่เป็นกำลังทั้งหลาย

ฉะนั้น การบำเพ็ญเหตุ คือ บารมี เพื่อบรรลุธรรมเป็นพระพุทธเจ้าซึ่งเป็นผลจึงมากน้อยต่างกัน

ดาวน์โหลดหนังสือ --> ปรมัตถธรรมสังเขป

ขอบพระคุณ และขออนุโมทนาค่ะ

ขอบพระคุณ และขออนุโมทนาครับ