กระผมมีข้อสงสัยอยู่เรื่องหนึ่งที่จะรบกวนท่านวิทยากรช่วยไขข้อข้องใจในเรื่องของการกรวดน้ำนะครับ คือว่า กระผมก็เห็นว่าปู่ย่าตายายเค้าก็ทำกันมาตลอดอะนะครับ เมื่อพระท่านสวดบทที่จะต้องกรวดน้ำขึ้นมาเราก็ต้องเทน้ำลงบนพื้นหรือภาชนะ การทำอย่างนี้ผมสงสัยว่า มีมาตั้งแต่สมัยพุทธกาลหรือเปล่า แล้วถ้าใช่มันมีเหตุผลอย่างไร และทำไปเพื่ออะไร ส่วนการทำที่ถูกต้องนั้น ต้องทำอย่างไรครับ ขออนุโมทนาล่วงหน้าสำหรับคำตอบนะครับ

ขอบคุณมากครับ

ในพระไตรปิฎกและอรรถกถา ยังไม่พบข้อความกล่าวถึงการกรวดน้ำ แต่มีพูดถึงการอุทิศส่วนบุญให้กับผู้ล่วงลับไปแล้วแต่ไม่มีการหลั่งน้ำตอนที่พระสวด มีผู้อธิบายว่าการหลั่งน้ำเป็นการแสดงถึงการมอบให้ส่วนบุญที่เป็นนามธรรม คือ ธรรมดาเมื่อมีการมอบให้สิ่งของแก่กันต้องมีการยื่นมอบให้ แต่ถ้าเป็นของใหญ่ เช่น ที่ดิน กุฏิวิหารหรือบุญซึ่งมองไม่เห็นก็แสดงการมอบให้โดยการหลั่งน้ำ ในพระไตรปิฎกกล่าวถึงพระเจ้าพิมพิสารอุทิศส่วนบุญให้ญาติแต่ไม่มีการหลั่งน้ำ เพราะฉะนั้นสำคัญอยู่ที่เจตนาของผู้ให้ถ้าหลั่งน้ำแต่พูดอะไรก็ไม่รู้ ญาติที่ล่วงลับไปแล้วก็ไม่ทราบ แต่ถ้าเราอุทิศส่วนบุญโดยไม่ใช้น้ำ แต่มีเจตนาให้ และพูดภาษาที่เข้าใจได้ เช่น "ขอส่วนบุญนี้จงสำเร็จแก่ญาติทั้งหลาย ขอญาติทั้งหลายจงมีความสุข" การอุทิศส่วนบุญแบบนี้ ย่อมสำเร็จแก่ญาติทั้งหลายได้เหมือนกับพระเจ้าพิมพิสารในสมัยครั้งพุทธกาล

เชิญคลิกอ่านเพิ่มเติม ...

การให้ส่วนบุญแก่ผู้ล่วงลับ ..กรวดน้ำ [ติโรกุฑฑสูตร]

ขออนุโมทนาครับ