ผู้ที่นั่งฟังธรรม พิจารณา ไตร่ตรองเข้าใจในธรรมที่ได้ฟัง ขณะนั้นจิตสงบ สงบจากความไม่รู้ สงบจากความเห็นผิด กุศลทุกอย่างสงบ เพราะฉะนั้น ขณะที่จิตสงบจริงๆ ก็คือ ขณะที่สงบจากกิเลส สงบจากอกุศลทั้งหลาย ผู้ที่ไปนั่งกลางท้องนา......ในห้อง......ในถ้ำ......ขณะนั้นจิตสงบไหม? ถ้าไม่มีความเข้าใจธรรม มีแต่อวิชชาความไม่รู้ ขณะนั้นจะสงบจากอกุศลได้อย่างไร?

ครั้งหนึ่งในสังสารวัฏฏ์......ณ กาลครั้งหนึ่ง......คุ้มค่ามากที่ได้ฟังความจริง ได้เข้าใจความจริงจากท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์

กราบเท้าอนุโมทนาท่านอาจารย์ค่ะ...

ขออนุโมทนาครับ

ขอบคุณ และขออนุโมทนาค่ะ

ขอบพระคุณและขออนุโมทนาครับ

ขออนุโมทนาทุกๆ ท่านค่ะ

ปัญหาที่พบเวลาสนทนากับเพื่อนที่ไปทำสมาธิหรือไปทำอะไรที่เรียกว่าทางสงบ คือพวกเขาเหล่านั้นไม่ทราบว่า ขณะใดคือ กุศล ขณะใดคือ อกุศล ก็เข้าใจเอาเองว่าอารมณ์ดีๆ เป็นกุศลตลอด คิดว่าอกุศลคือต้องโกรธโมโหทุบตี หรืออยากได้ของคนอื่น สรุปว่าขาดความเข้าใจนั่นเอง จึงไปทำอะไรที่ไม่ใช่ความสงบ แต่คิดกันเอาเองว่าใจสบายๆ (โลภะ) นี่ก็สงบแล้ว (เป็นโลภะอยู่ตลอดเวลา แต่ไม่รู้ว่าเป็นโลภะ) เพราะความไม่รู้ตามจริง จึงคิดว่าโลภมูลจิตคือ ความสงบซะส่วนมาก เพราะไม่ได้ศึกษา ไม่ได้สะสมมาที่จะสนใจฟังพระธรรม

ขออนุโมทนาผู้ที่ศึกษาพระธรรมทุกๆ ท่านค่ะ เพราะเป็นสิ่งที่ยาก ล้ำค่า ไม่สาธารณะ

เดี๋ยวนี้เริ่มเข้าใจแล้วค่ะว่า.....ความสงบที่แท้จริงคืออย่างไร?

แม้อยู่ในโรงหนังก็ยังสงบได้ เชื่อมั้ยค่ะ?

ขออนุโมทนาค่ะ

ขออนุโมทนาครับ