หทเย นิเธตพฺพยุตฺตกํ
(ข้อความที่ควรเก็บไว้ในหทัย)
[๔๗๗]

ทุกอย่างชั่วคราว

ความอยากได้มีประจำใจไม่ขาดเลย เดี๋ยวก็อยากได้โน่นเดี๋ยวก็อยากได้นี่ ลืมคิดอยากได้อะไรก็เคยได้มาแล้วทั้งนั้นในชาติก่อนๆ แล้วก็หมดไปแล้วทั้งนั้นไม่เหลือเลยทั้งนั้นยังอยากอยู่ ทั้งๆ ที่ก็เคยได้มาแล้ว จะอยากได้ทรัพย์สมบัติ ทรัพย์สมบัติก็ได้แล้ว อยากได้รูปสมบัติ ชาติก่อนๆ ก็ต้องมีบ้างล่ะใช่ไหม? รูปสมบัติคุณสมบัติอะไรทั้งหลายที่อยากจะได้ที่คิดว่าดี เคยมีแล้วทั้งนั้นแล้วไปไหน? มีแล้วก็หมดไปๆ เพราะฉะนั้นสิ่งที่อยากได้เพียงปรากฏว่ามี ได้แล้วก็หมดยังอยากได้อีกไหม? ลืมว่าถึงไม่อยากก็ต้องได้ใช่ไหม? ไม่ต้องอยากเลย ต้องเห็นจะอยากเห็นหรือไม่เห็นก็ต้องเห็น เมื่อมีปัจจัยที่จะเห็นก็ต้องเห็น อยากได้ยินไหม? ถ้ามีเหตุปัจจัยที่จะได้ยิน ไม่ต้องอยากได้ยินเสียงดังๆ นั้นเลย เสียงน่าตกใจ เสียงฟ้าร้อง เสียงปืน เสียงอะไรก็ตามแต่ แต่ก็เกิดแล้วตามเหตุตามปัจจัย จะอยากได้หรือไม่อยากได้ก็ต้องเกิดขึ้น แต่ว่าให้คิดดูเกิดขึ้นแล้วยังอยาก แสดงให้เห็นว่าไม่รู้ความจริงเลยว่า เคยได้มาแล้วทั้งหมดแล้วก็สูญเสียไปแล้วทั้งหมด ไม่ว่าจะเป็นอะไรทั้งสิ้น แล้วก็จะเป็นอย่างนี้ไปเรื่อยๆ ไม่รู้จบ ตราบใดที่ยังไม่เห็นว่าเป็นภัย

จากไม่มีแล้วมีให้ติดข้อง จากไม่มีให้มีแล้วโกรธขุ่นเคือง เจ็บใจเป็นทุกข์ร้อนต่างๆ แล้วประโยชน์อะไร ซึ่งทั้งหมดนั้นก็หมดไป ไม่มีอะไรที่จะดำรงคงยั่งยืนอยู่ได้เลยทุกอย่างเพียงชั่วคราว เพราะฉะนั้นศึกษาธรรมจริงๆ ละเอียดขึ้น เพื่อเกื้อกูลให้เข้าใจสภาพธรรมที่ปรากฏ เพราะฉะนั้นธรรมสำหรับเข้าใจ ขณะนี้มีเห็นเข้าใจเห็นให้ถูกต้องว่าเห็นมี เห็นเกิดขึ้นเห็นแล้วดับไป เพราะฉะนั้นกว่าจะรู้ทั่วจริงๆ วันนี้ทั้งหมดตั้งแต่เช้ามาไม่ว่าสภาพธรรมอะไรก็ตาม รู้ตามความเป็นจริงของสภาพธรรมนั้นจนคุ้นเคย จนชินจนมั่นคง สภาพธรรมก็จะปรากฏตามความเป็นจริง

กราบเท้าบูชาคุณ ท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ที่เคารพยิ่ง

อ่านหัวข้ออื่นๆ คลิกที่นี่ ... เก็บไว้ในหทัย

ขออนุโมทนาครับ

กราบอนุโมทนาค่ะ