ความยึดมั่นถือมั่นนั้น เป็นการยึดมั่นต่อสิ่งใด ในพระไตรปิฎกกล่าวถึงการยึดมั่นต่อ "จิต" ไว้ใช่ไหม - ขอรับความรู้ความละเอียดลึกซึ้งในประเด็นนี้ด้วยครับ

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

สภาพธรรมที่เป็นที่ตั้งแห่งความยึดมั่นถือมั่น เรียกว่าอุปาทานขันธ์ หมายถึง ขันธ์อันเป็นที่ตั้งที่ยึดถือของอุปาทาน มี ๕ คือ รูป เวทนา สัญญา สังขาร และวิญญาณ (จิต) ซึ่งทั้งหมดล้วนเป็นสภาพธรรมที่มีจริงที่เกิดขึ้นเพราะเหตุปัจจัย ดังนั้น สภาภธรรมที่เป็นที่ตั้งแห่งความยึดมั่นถือมั่น จึงไม่ได้มีเฉพาะจิตเท่านั้น แต่มีมากกว่านั้นตามข้อความที่กล่าวแล้วในตอนต้น

สภาพธรรมที่ยึดมั่นถือมั่น (อุปาทาน) ก็มีจริง ไม่พ้นไปจากโลภะ (โลภเจตสิก) และความเห็นผิด (ทิฏฐิเจตสิก) ในขณะที่ยึดมั่นถือมั่นนั้นต้องเป็นอกุศลจิตเท่านั้น พระธรรมที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงแสดง ทั้งหมดทั้งปวง เพื่อให้ผู้ฟัง ผู้ศึกษาได้เข้าใจตามความเป็นจริง ไม่ว่าจะได้ฟังได้ศึกษาจากคำใด ก็คือ เพื่อความเข้าใจถูกเห็นถูกว่าเป็นธรรม ไม่ใช่เรา ไม่ควรแก่การยึดมั่นถือมั่น ครับ

... ยินดีในกุศลของคุณ Suth และทุกๆ ท่านด้วยครับ ...

ขอบพระคุณ และขออนุโมทนาครับ

ขอบคุณครับ อาจารย์ khampan. a

ทุกๆ ครั้งที่อ่าน ทุกๆ คำที่ได้ทำความเข้าใจ เป็นปัจจัยให้เกิดความเข้าใจเพิ่มขึ้น จนกว่าจะเข้าใจมั่นคง ขออนุโมทนากับทุกท่านที่เข้ามาอ่านเพื่อเข้าใจครับ