ความจริงประการหนึ่งในชีวิต ก็คือ เราจะต้องสูญเสียบุคคลผู้เป็นที่รักของ

เรา เมื่อญาติหรือมิตรสหายสิ้นชีวิตลง เราย่อมเศร้าโศกยิ่งนักและรู้สึกว่า

ยากที่จะทนได้ พระธรรมคำสอนของพระผู้มีพระภาค ช่วยให้เราเผชิญ

ความจริงได้ และรู้ความจริงของธรรมทั้งหลาย พระผู้มีพระภาคทรงแสดง

ธรรมเรื่องความทุกข์โศกอันเกิดจากการสูญเสียบุคคลผู้เป็นที่รักไว้มาก

พระสุตตันตปิฎก ทีฆนิกาย มหาวรรค เล่ม ๒ ภาค ๑ - หน้าที่ 312

พระผู้มีพระภาคเจ้า รับสั่งกะท่านพระอานนท์ผู้นั่งเรียบร้อยแล้วว่า

อย่าเลย อานนท์ เธออย่าเศร้าโศกร่ำไรไปเลย เราได้บอกไว้ก่อนแล้วไม่ใช่หรือ

ว่า ความเป็นต่างๆ ความพลัดพราก ความเป็นอย่างอื่นจากของรักของชอบ

ใจทั้งสิ้นต้องมี ข้อนั้นจะหาได้ในของรักของชอบใจนี้แต่ที่ไหนเล่า สิ่งใดเกิด

แล้ว มีแล้ว ปัจจัยปรุงแต่งแล้ว มีความทำลายเป็นธรรมดา ความปรารถนา

ว่า ขอสิ่งนั้นอย่าทำลายไปเลยดังนี้ นั่นไม่เป็นฐานะที่จะมีได้

พระสุตตันตปิฎก ทีฆนิกาย มหาวรรค เล่ม ๒ ภาค ๑ - หน้าที่ 323-324

พรหมกล่าวสังเวคธรรม

[๑๔๖] เมื่อพระผู้มีพระภาคเจ้าปรินิพพานแล้ว พร้อมกับปรินิพพาน

ท้าวสหัมบดีพรหมได้กล่าวคาถานี้ว่า

สัตว์ทั้งหลายทั้งปวง จักต้องทอด-

ทิ้งร่างกายไว้ในโลก แต่พระตถาคตผู้เป็น

ศาสดาเช่นนั้น หาบุคคลจะเปรียบเทียบ

มิได้ในโลก เป็นพระสัมพุทธเจ้า ทรงมี

พระกำลัง ยังเสด็จปรินิพพาน.

[๑๔๗] เมื่อพระผู้มีพระภาคเจ้าปรินิพพานแล้ว พร้อมกับปรินิพพาน ท้าวลักกจอมเทพ ได้ตรัสพระคาถาว่า

สังขารทั้งหลายไม่เที่ยงหนอ มีความ

เกิดขึ้นและเสื่อมไปเป็นธรรมดา ย่อมเกิด ขึ้นและดับไป ความเข้าไปสงบสังขาร

เหล่านั้นได้เป็นสุข.

สาธุ

ขอบคุณ และขออนุโมทนาค่ะ

ขออนุโมทนาครับ