เรียน ท่านผู้รู้

เมื่อมีอารมณ์นึกคิดในอกุศลเป็นเรื่องราวมากมาย แล้วอารมณ์เรื่องราวก็หยุดและก็ระลึกต่อว่าเป็นอกุศลที่ผ่านมา จะเรียนถามว่าเป็นอารมณ์ที่นึกคิดหรือเป็นสติระลึกได้ว่าเป็นอกุศล

ขอบพระคุณครับ

ความคิดนึกในวันหนึ่งๆ มีมาก เป็นไปกับกุศลก็มี เป็นไปกับอกุศลก็มี การรู้ว่าเป็นอกุศลไม่ได้หมายความถึงจะมีสติเสมอไป เพราะอกุศลก็รู้อกุศลได้ เช่น รู้ว่าเรากำลังเป็นความโลภ เรากำลังโกรธ เป็นต้น แต่การรู้อกุศลด้วยสติสัมปชัญญะย่อมแตกต่างกันคือรู้ด้วยกุศลจิต ไม่ใช่เรารู้ และผู้นั้นย่อมทราบด้วยตนเองว่าเป็นสติหรือเพียงความนึกคิดด้วยอกุศลครับ

ถ้าสติเกิดระลึกรู้ตรงลักษณะอกุศลเป็นธรรมะอย่างหนึ่งไม่ใช่เรา บังคับไม่ได้ ปรากฏแล้วดับไปค่ะ

เมื่อมีอารมณ์นึกคิดในอกุศลเป็นเรื่องราวมากมาย แล้วอารมณ์เรื่องราวก็หยุดและก็ระลึกต่อว่าเป็นอกุศลที่ผ่านมา โดยส่วนมากมักเป็นตัวตนที่ระลึกต่อค่ะ ขณะระลึกก็เป็นอกุศล ไม่ใช่สติค่ะ เพราะสติเป็นสภาพธรรมที่ระลึกตรงลักษณะสภาพธรรม เกิดขึ้นเพราะเหตุปัจจัย ไม่สามารถบังคับให้สติเกิด หรือไม่ให้เกิดได้ แต่เมื่อมีความเข้าใจในลักษณะสภาพธรรมที่มั่นคง ย่อมเป็นปัจจัยให้สติเกิดระลึกรู้ในลักษณะสภาพธรรมตามปกติได้ค่ะ

ขอนอบน้อมแด่พระรัตนตรัย

ต้องเข้าใจก่อนว่าสติคืออะไร ถ้าไม่เข้าใจในตรงนี้ก่อนก็จะสำคัญว่าเป็นสติที่รู้ สติเป็นสภาพธรรมฝ่ายดี ทำหน้าที่ระลึก แต่ระลึกเป็นไปในกุศลธรรม เช่น ระลึกที่จะให้ทาน งดเว้นบาป (ศีล) แต่ถ้าเป็นสติปัฏฐานต้องมีปัญญาเกิดร่วมด้วย ดังนั้นขณะที่สติปัฏฐานเกิดต้องรู้ลักษณะของสภาพธรรมว่าเป็นธรรมไม่ใช่เรา ไม่ใช่การคิดนึกถึงตัวธรรมที่ดับไปแล้วครับ ขออนุโมทนา

อุทิศกุศลให้สรรพสัตว์

ขอบคุณ และขออนุโมทนาค่ะ

ขอบพระคุณ และขออนุโมทนาค่ะ