ขอกราบบูชาคุณพระรัตนตรัย

ถ้าจะอุปมา ภพภูมิข้างหน้าเป็นอบายภูมิ พระธรรมและกุศลทั้งหลายในชาตินี้ เหมือนเชือกที่ทุกท่านกำลังจับอยู่ ที่จะไม่ปล่อยให้ตัวเองตกไปสู่อบายภูมิ แต่ถ้ากำลังที่จับเชือกนั้นอ่อนลง จนกระทั่งปล่อยมือจากพระธรรม ซึ่งก็เป็นการแน่นอนที่จะไม่มีการรู้แจ้งอริยสัจจธรรมและอกุศลธรรมที่ได้กระทำแล้ว ก็มีโอกาสที่จะทำให้ตกไปสู่อบายภูมิได้ โดยเฉพาะตกไปสู่เหวของอวิชชา ซึ่งยากแสนยากที่จะขึ้นมาได้ เพราะเป็นเหวลึก

การเตือนตัวเองได้เป็นสิ่งที่ดี เพราะจะทำให้จุดหมายในชีวิตมีความมั่นคง ถึงแม้ว่าจะมีความยินดี พอใจในรูป เสียง กลิ่นรส โผฏฐัพพะ เพราะยังไม่ได้ดับเป็นสมุจเฉท แต่ก็จะมีความมั่นคงในการอบรมเจริญปัญญา เพื่อที่จะรู้แจ้งอริยสัจจธรรมต่อไปค่ะ

เคยฟังแล้วก็กลับมาอ่านเตือนใจให้ระลึกที่จะประพฤติปฏิบัติธรรมได้อีกผู้เกลียดธรรมเป็นผู้เสื่อม ผู้ใคร่ธรรมเป็นผู้เจริญ ...ขออนุโมทนาครับ...

ตราบใดที่ปัญญายังไม่ได้อบรมเจริญจนกระทั่งถึงขั้นที่จะดับกิเลสได้โดยเด็ดขาด จะเป็นผู้ที่ประมาทกำลังของอกุศลไม่ได้เลย ผู้ที่มีปัญญา ท่านจะเป็นผู้ไม่ประมาทในการอบรมเจริญปัญญา ไม่ประมาทในการขัดเกลากิเลส ชาตินี้มีกิเลสมาก ก็ยิ่งที่จะต้องเป็นผู้ขัดเกลาให้เบาบาง (ด้วยความเข้าใจถูกเห็นถูก) ชาตินี้ปัญญายังน้อย ก็ยิ่งจะต้องเป็นผู้มีความมั่นคง และจริงใจในการที่จะศึกษาธรรม ฟังธรรม เพื่อสั่งสมความเข้าใจถูก เห็นถูก ในลักษณะของสภาพธรรมตามความเป็นจริงให้ยิ่งๆ ขึ้นไปกิเลสทุกประการ มีโลภะ โทสะ โมหะ เป็นต้น เป็นสิ่งที่น่ากลัว และจะละได้ด้วยปัญญา ถ้าไม่มีปัญญา กิเลสอะไรๆ ก็ละไม่ได้ ครับ

...ขออนุโมทนาด้วยนะครับ...

ขออนุโมทนาครับ

เชิญคลิกฟังที่นี่...........มือที่จับเชือก

ขออนุโมทนาค่ะ

อนุโมทนาค่ะ

ถ้าฟังพระธรรมเข้าใจจริงๆ จนจรดเยื่อในกระดูก กำลังที่จับเชือกย่อมแข็งแรงขึ้นเรื่อยๆ

ตามกำลังของปัญญา และปัญญาย่อมเจริญขึ้นเรื่อยๆ ตามที่หมั่นอบรม

เรียนทีมงาน

ผมดาวน์โหลดไฟล์จากลิ้งค์ในความเห็นที่ 6 ได้ไฟล์นามสกุล wma

มา 230 KB ซึ่งเคยฟังนามสกุลนี้ได้ แต่อันนี้ฟังไม่ได้ครับ โหลดอีกครั้งก็ยัง

ฟังไม่ได้ โปรดดูให้ด้วยครับ

ขออนุโมทนา

ปุถุชนก็ขึ้นๆ ลงๆ ขณะที่สติเกิดก็จับเชือก ไม่ประมาทในการฟังธรรม แต่ขณะทีหลงลืมสติก็เผลอปล่อยเชือก ไม่ฟังธรรม ไปตามกระแสกิเลสของโลภะ โทสะ โมหะ แล้วแต่ขณะไหนกุศลมีกำลัง หรืออกุศลมีกำลังค่ะ

ดาวน์โหลดอีกครั้ง ฟังได้แล้วครับ

ขอบคุณและขออนุโมทนาครับ

ทราบมาว่าคุณตุลา ยังพิมพ์ ภาษาไทย ไม่ชำนาญ จึงต้องอนุโมทนาอย่างยิ่งในวิริยินทรีย์ (มีความเพียรเป็นใหญ่)

พูดถึงกำลังในการจับเชือกทำให้ระลึกถึงการอบรมเจริญบารมีทั้งสิบอย่าง (ซึ่งก็คือ กุศลทุกประการที่เป็นไปเพื่อให้ถึงฝั่งคือนิพพาน)ก็จะทำให้เรามีพลกำลังในการจับเชือก เพื่อข้ามสังสารวัฏฏ์นะครับ....สาธุ

การปฏิบัตินั้นเป็นเรื่องปล่อย เรื่องละ เรื่องเลิก เรื่องวาง ธรรมใดที่ปฏิบัติสำเร็จประโยชน์แล้วก็วาง เปรียบเสมือนเลื่อย เมื่อเลื่อยไม้เสร็จแล้วก็วาง เรามิได้นำเลื่อยติดตัวไปตลอด ธรรมใดๆ ที่ไม่ไช่เรื่องละ เรื่องวาง เรื่องปล่อย มิไช่คำสอน เพราะการยึดถือเป็นทุกข์ ดีก็ปล่อย ชั่วก็ปล่อย บุญก็ปล่อย บาปก็ปล่อย ขันธ์ 5 ยิ่งต้องปล่อยเป็นอันดับแรก

ขอความเจริญในธรรมจงมีแด่ท่านทั้งหลาย

จิตรที่นำเกิดได้มี ๑๙ หักออก ๙ เหลือ ๑๐ เพราะเป็น ฌานจิต หักออกอีก ๘ เหลือ ๒ เพราะเป็น มหากุศลวิบาก หักออกอีก ๑ เหลือ ๑ เพราะ สามารกเกิด บอด หนวกได้ เหลือ ๑ เดียวที่ตกอบาย แล้วเราก็ตกอบาย เพราะไม่มีกำลังจับเชือก
ชีวิตหนอชีวิต ๑ ใน ๑๙ ยังต้องแพ้

ถ้าปล่อยไป ก็จะไม่เหลืออะไร ที่เป็นสาระ.

.....................ขออนุโมทนา..................

อนุโมทนาครับ

มดหนึ่งตัวยึดมั่นว่าตัวเองเป็นมดทหาร การหาอาหารนั่นคือ สาระของมดตัวนั้น แต่ถ้ามดตัวนั้นไม่ยึดมั่นว่าเป็นมดทหาร และมดตัวนั้นเข้าใจว่าถึงแม้จะสร้างรังใหญ่ขนาดไหนหรือหาอาหารได้มากขนาดไหน เขาก็ยังเป็นมดตัวเล็กๆ อยู่ดี และสิ่งที่พวกมดคิดว่าเป็นสาระ แต่มิไช่สาระของมนุษย์เลยแม้แต่น้อยเมื่อมดเข้าใจสิ่งต่างๆ มดจะพ้นออกจากวัฏฏะ

สาธุการครับ

มั่นคงที่จะฟังธรรมเพื่อค่อยๆ เข้าใจถูกว่าทุกอย่างเป็นธรรมะ ไม่ใช่ฟังด้วยความเป็นเรา เพื่อที่จะไม่ไปสู่อบายภูมิมั่นคงในความเป็นอนัตตาของสภาพธรรม อะไรจะเกิดในขณะต่อไปนั้นไม่รู้เลยจริงๆ อาจหาญร่าเริงที่จะศึกษาเป็นปัญญาที่รู้ถูกในสภาพธรรม ไม่ใช่ให้ตัวเราละความเป็นตัวตน ซึ่งเป็นไปไม่ได้ เมื่อจุติจิตเกิดจะปฏิสนธิในภพภูมิไหนแล้วแต่เหตุปัจจัย มั่นคงในความเป็นสภาพธรรมะ ไม่ใช่เราจริงๆ ก็จะไม่เดือดร้อนครับ