เพื่อที่จะเข้าใจลักษณะของจิตประการที่ ๒ ที่ว่า กุศลจิตฝ่ายโลกีย์ อกุศลจิต และมหากิริยาจิต จึงชื่อว่า จิต เพราะสั่งสมสันดานของตน ด้วยสามารถแห่งชวนวิถีนั้น ก็จะต้องเข้าใจวิถีจิตก่อนว่า วิถีจิต คือ จิตประเภทไหน เกิดขึ้นเมื่อไรและจะต้องเข้าใจ ชวนวิถี ซึ่งเป็นขณะที่จิตสั่งสมสันดานของตนซึ่งเป็นกุศลบ้างอกุศลบ้าง และสำหรับพระอรหันต์ก็เป็นมหากิริยาจิต เพราะถึงแม้ว่าเป็นพระอรหันต์แล้วก็เป็นพระอรหันต์ที่มีกาย วาจา ใจต่างๆ กันตามการสั่งสมสันดานของตน

ฉะนั้น จึงต้องเข้าใจความหมายของวิถีจิตก่อนว่า วิถีจิต คือ จิตที่ไม่ใช่ปฏิสนธิจิต ภวังคจิตและจุติจิต จิตใดก็ตามที่ไม่ใช่ปฏิสนธิจิต ภวังคจิต และจุติจิตแล้ว เป็นวิถีจิตทั้งหมดในชาติหนึ่งปฏิสนธิจิตเกิดขึ้นขณะเดียว คือ ขณะที่ที่ทำปฏิสนธิกิจสืบต่อจากจุติจิตของชาติปางก่อน เพียงขณะเดียวเท่านั้น ที่เป็นปฏิสนธิจิต ขณะที่จิตทำปฏิสนธิกิจนั้น ไม่เห็น ไม่ได้ยินไม่ได้กลิ่น ไม่ลิ้มรส ไม่รู้สิ่งที่กระทบสัมผัสใดๆ ทั้งสิ้น ปฏิสนธิเป็นวิบากจิต เป็นผลของกรรม ปฏิสนธิจิตที่เกิดในภูมิมนุษย์เป็นกุศลวิบากจิต เป็นผลของกุศลกรรม

ดาวน์โหลดหนังสือ --> ปรมัตถธรรมสังเขป

ขอบพระคุณ และขออนุโมทนาครับ